INHOUD feb. 2008: de artikels in archief februari 2008

1. Voorlopige openingstekst van mijn weblog
Iedereen die opkomt voor een rechtvaardig en levenswaardig bestaan voor hem of haar en/of medelotgenoten ontdekt de volgende wetmatigheid van het kapitalisme: de striid van de kapitalisten (over hun onderlinge concurrentie heen)voor de AFBRAAK van het (individueel of collectief) arbeidsloon. Serieuze vooruitgang inzake verbetering van levensomstandigheden, of zelfs maar een status quo afdwingen, kan maar door harde en massale strijd en keert zich TEGEN de belangen van de kapitalisten. Een strijd die zich als doel stelt: de kapitalisten doen betalen van hun winst is eigenlijk een strijd tot VERGROTING van de loonmassa. Rebellen en actievoerders zullen beseffen dat alleen een FUNDAMENTELE verandering van de maatschappij, gebaseerd op het privébezit (in handen de kapitalisten) van de produktie-middelen, de produktiewijze, de produktietechnologie, de distributie en de verkoopswijze van de geproduceerde produkten, de voortdurende AFBRAAK van arbeidsloon en daarmee samenhangende voorzieningen kan doen stoppen. De FUNDAMENTELE verandering bestaat erin om die kleine maar allesbeslissende en zich alles toeëigende klasse te ONTEIGENEN en alle macht te ONTNEMEN. Eenmaal tot dit besef gekomen zullen rebellen en actievoerders de kapitalistische maatschappij willen KENNEN, de strijd en de strategie PLANNEN, de massa van mensen ORGANISEREN en ZELFBEWUST maken. Het kan niet anders of men komt terecht bij wat men historisch noemt: het wetenschappelijk socialisme of het dialectisch en historisch materialisme. Dit wordt ook gevat onder de term: marxisme. (Lees hier verder)
2. Een bedenking
“De globalisering zoals ze nu wordt ingevuld is echter niet ‘neutraal’. Ze is kapitalistisch, dwingend en in de practijk sterk bepaald door de triade VS-Eur-Japan.” (‘De visie van 11.11.11’, de Vlaamse NGO-koepel, 10 juni 2003). Wat is nu eigenlijk kapitalisme? Als economen, industriëlen en politici de (kapitalistische) economie van een land beoordelen gebruikt men vaak de maatstaf: BBP (Bruto Binnenlands Produkt). In wezen gaat het over een onderling meten van of de stijging (evt daling) in de tijd bepalen van de grootte van rijkdom van …. te verkopen, aangekochte of geproduceerde PRODUKTEN( in de vorm van GOEDEREN EN DIENSTEN). Om het wezen van het kapitalisme te analyseren zullen we moeten nagaan: hoe wordt al die rijkdom, al die produkten geproduceerd en hoe wordt die maatschappelijke rijkdom uiteindelijk verdeeld. Zo begint Karl Marx zijn analyse (in “Het Kapitaal”)van het kapitalisme met: “De rijkdom van de maatschappijen, waarin de kapitalistische productiewijze heerst, heeft de vorm van een `kolossale opeenhoping van waren`, waarvan de afzonderlijke waar de elementaire vorm is. Ons onderzoek begint dan ook met de analyse van de waar.” Is die analyse nog altijd geldig? Zoja, wie of wat zijn dan de kapitalisten en wie of wat vormt de arbeidersklasse? Want één van de conclusies van Karl Marx is: “De maatschappij splitst zich steeds meer in twee antagonistische belangrijkste klassen, in de klasse van de kapitalisten en de klasse van de loonarbeiders.” (Lees hier verder)
3. Voorbeeld van revisionistische (pseudo-marxistische) analyse
Boudewijn Deckers, nationaal PVDA-kader, gaat in zijn analyse van het socialisme in China alleen af op zijn indrukken, actuele statistische gegevens en de antwoorden die hij persoonlijk kreeg in China. Dat is empirisme. De economische politiek van de CCP NU is gebaseerd op een analyse van de CCP, of toch van bepaalde kaders in de jaren 1978- begin jaren '80. Die analyses zijn beschikbaar. Het is DAARVAN dat Boudewijn had moeten vertrekken. Nu houdt Boudewijn het bij:" Wij kunnen geen balans maken van de hele Chinese ervaring tot eind jaren '70, noch de latere trouwens." De analyse die Peter Franssen, ook Nationaal PVDA-kader, maakt over China volgt de lijn van Boudewijn Deckers. Peter Franssen én Boudewijn Deckers slagen er niet meer in om voorhoedestandpunten in te nemen rond de verdediging van het socialisme als systeem. Willen zij het nog wel? Net zoals de KPB, en andere communistische partijen in Europa, in de periode van de Koude Oorlog wel de Soviet-Unie “formeel” verdedigden maar, in hun hart niet meer voor de revolutie waren en dus niet meer voor echt socialisme. (Lees hier verder)
4. Over "Hoofddoeken"…
PVDA-kader Tom De Meester had ivm het “hoofdoekenverbod”, als communist de taak en de opdracht om de ECHTE redenen hiervan te “ontmaskeren”. De ECHTE achterliggende reden en DOEL is een “criminalisering” van de islam en de arabische islam-cultuur. Ingegeven door de verscherpte concurrentie omwille van de algemene crisis van het imperialisme, omwille van de acute gevolgen van die crisis IN de imperialistische regios ZELF, MOETEN de imperialisten oorlog voeren. In de arabisch/perzische wereld onstaan er “nationalistische-antiimperialistische” verzetideologiën. En wat binden al die volkeren daar? De cultuur van de islam! Om de bevolking hier bij ons, in Europa, “voor te bereiden” en “warm te maken” voor een kolonialistische/imperialistische oorlog tegen dat arabisch/persisch antiimperialistisch verzet , moet men de islam criminaliseren en zal men op moment van een oorlog de islamieten als “collaborateurs” of als “mogelijke terroristen” vervolgen. Om de eigen bevolking hieraan te doen wennen, is er die ideologische “hetze” tegen de islam en de arabisch/islamitische cultuur. Tom De Meester is “verzoenend” tov de doordachte fascistische hetze tegen alles wat zweemt naar islam. Hij weerlegt niet die ideologie die de burgerij EIGENLIJK wil opleggen aan heel de bevolking: islam –fundamentalisme – terroristen. Want “opstand” tegen het imperialistische neo-kolonialisme of tegen het imperialisme zelf (zoals de werkers in Europa ooit zullen moeten doen) is voor de burgerij ALTIJD “terreur”, net zoals klassenstrijd, revolutie en socialisme. Wellicht merken de kaders van de PVDA bij nog véél werkers er omwille van “objectieve” redenen (“tegen ALLE religieuze simbolen” of “islam OK maar geen FUNDAMENTALISME aub” ,“hoofddoek is toch maar eigenlijk vrouwenonderdrukking”) er nog vooroordelen heersen. Zij vormen echter het KIEZERSpubliek van de PVDA! Daarom nemen de PVDA-kaders vage algemeen aanvaardde formuleringen in de mond of de pen. Dit is opportunisme en doet een communistische partij evolueren naar een reformistische partij. (Lees hier verder)
5. Over "strijd voor herstel koopkracht"
Hoofdredacteur van Solidair, David Pestiau beschrijft de strijd voor herstel van de koopkracht en “durft” radikale zaken te schrijven. Dat is zeggen: "Kijk eens wat de PVDA durft zeggen! Dit zal ze ook ooit durven zeggen als jullie verkozenen van ons in het (federaal?) parlement weten te plaatsen."Maar “koopkracht” is niet hetzelfde als “arbeidsloon”. Door mee te gaan in de diskussie over "de koopkracht", verdoezelt David hier de essentie van het kapitalistisch systeem en de betekenis van "arbeidsloon". Het arbeidsloon: daarvan wordt alles bekostigd wat de werker levend houdt, hem een zeker bestaan verzekerd, zijn gezondheid in stand houdt en zorgt voor de reproductie van werkers. Dus moet hij hiervan betalen: gezondheidszorg, onderwijs, voeding, behuizing en de kosten voor levensonderhoud voor diegenen van zijn klasse die om allerlei redenen hun arbeidskracht niet (meer) kunnen verkopen omdat zij te jong, te oud, te ziek of te gehandicapt zijn. Dus maakt deel uit van dit arbeidsloon, ALLE vormen van afromen van meerwaarde die dan moet dienen VOOR die (vooral collectieve) levensvoorzieningen: dus alle vormen van "patronale lasten" belastingen op winsten of omzet enz… Als men spreekt over "koopkracht" heeft men het alleen maar over de mogelijk van directe aankoop van goederen (en diensten). In feite heeft men het dan alleen maar over het overgebleven individuele gedeelte. Door alleen maar de werkers te verdedigen in hun spontane stakingen om hun gedaalde koopkracht te herstellen, "vergeet" men duidelijk te maken dat het arbeidsloon van de werkers al jàren lang blijft dalen en dat nog blijft doen, zelfs als men "de koopkracht" zou weten te herstellen. Om dit te stoppen moeten de werkers de "onteigenaars onteigenen" Niet in een nog Unitaire of Federaal België, maar in en tegen het Europees staatsapparaat van de Europese monopolies die deze algehele loonsdaling (en dus verhoging van de uitbuitingsgraad) VOORTDUREND organiseert. (Lees hier verder)
6. PVDA in 2008: "Hervorming eerst, niet socialisme" (1 tot 14 - aan het eind van ieder artikel doorklikken naar het volgende)
Ik toon hier aan hoe het 8e Congres een (voorlopig?) sluitstuk vormt van een ontwikkeling die al een tijdje bezig was in de PVDA. Mijn standpunt is dat er een BEWUST verburgerlijkte kern van kaders de PVDA van een revolutionaire partij een reformistische partij wil maken. Deze kern wist dat zij dat maar kon doen, zonder veel scheuringen of/en oppositie, als zij op één of andere manier het democratisch centralistisch partijgbeginsel (dat al vanaf het onstaan van AMADA -Alle Macht Aan De Arbeiders - de voorloper van de PVDA deel uitmaakt van haar organisatorische principes) kon manipuleren. Tot deze kern van bewust burgerlijk geworden partij-kaders behoren Peter Mertens en Boudewijn Deckers. Er zijn ook een deel kaders die schuldig zijn aan het TOELATEN van deze ontwikkeling of die actief hebben meegewerkt aan deze ontwikkeling. Twee kaders die een voor groot deel medeplichtig hieraan zijn: Jo Cottenier en Herwig Lerouge. Zij moesten hier uit het collectief bewustzijn van alle leden, alle politieke richtlijnen, alle politieke strijdnotas bannen, vervat in speeches, voorstellen tot congresdokumenten en boeken van de tot in 1995 nog ACTIEF LEIDEND voorziter Ludo Martens. Ook zijn een groot deel van de partijleden ZELF ook schuldig omdat zij niet zelfstandig en op een correcte manier het toepassen van het wetenschappelijk socialisme hebben weten eigen te maken. Hierdoor vervielen velen in een wat ik zal noemen "suivistisch activisme". Vervallend in politieke apathie konden zij niet meer het opportunisme waarnemen waarvan de bewust revisionistische kern dan weer kon gebruik maken om haar slag te slaan. Een voorbeeld van zo’n kader is: Kris Hertogen. (Lees hier verder)
7. Over "De Grote Sprong Voorwaarts"(China). (1 tot 6 - aan het eind van ieder artikel doorklikken naar het volgende)
In Marxistische Studies 78 (zie op marx.be), "Welke weg slaat China in?", uit 2007schrijft Peter Franssen, kader van de PVDA een "marxistische analyse" onder de titel van "De ontwikkeling van het socialisme in China". Ik wil een analyse maken van het revisionisme dat Peter Franssen hier ontwikkelt. In deze reeks (die met dit artikel beging) gaat het over één punt: het standpunt over de Grote Sprong Voorwaarts. (Lees hier verder)
8. Boudewijn Deckers (secr.gen. PVDA) kiest voor burgerij
Voor Boudewijn is het belangrijk "verkozenen te halen" die dan, zoals de BWP (De Belgische Werklieden Partij), de beschikking hebben over de mogelijkheid van te mobiliseren werkvolk voor haalbare hervormingen die die verkozenen dan kunnen halen in het parlement…: "Het brugpensioen op 55 met aanwerving van een jongere, het kiwi-model en een vermogenbelasting." Boudewijn Deckers was medeoprichter van AMADA en binnen de PVDA de traditionele "nummer 2" . Hij nam ooit ontslag uit de PVDA. Hij kwam op eerder onduidelijke manier terug IN de PVDA, meteen als NATIONAAL kader…en later dus secretaris-generaal. Boudewijn Deckers is de vertegenwoordiger van de revisionistische fractie in de PVDA. (Lees hier verder)
9. 40 jaar na ’68:“Kris Merckx reformist”(zegt Ludo Martens, OOK in ’68)
Veertig jaar geleden stonden Kris Merckx en Ludo Martens tegenover elkaar met ieder HUN antwoord op de vraag: Hoe moeten we ons nu organiseren? Kris Merckx heeft zich niet losgemaakt van zijn opvattingen veertig jaar geleden. Met de hulp van Peter Mertens en Boudewijn Deckers, en de medeplichtigheid van “medestanders uit ‘68”, Jo Cottenier en Herwig Lerouge (en wellicht als “godsgeschenk”, de fysische en psychische onmogelijkheid voor Ludo Martens om nog tussen te komen) is het mogelijk geweest om de PVDA om te vormen tot een partij waartegen Ludo Martens zich TOEN al verzette. (Lees hier verder)
10. Aan mijn broer
Naar aanleiding van een, eigenlijk door mij opgeklopt, meningsverschil met mijn broer naar aanleiding van de impact van vleesproduktie - en dat vlees moet verkocht en dus geconsumeerd worden – op de “opwarming van de aarde”: …“Je zei vervolgens iets als: ‘ Het komt erop de consumptie-wijze te veranderen om…..’ Waarop ik je bijna onderbrak om te zeggen:’ Nee, het is in de eerste plaats de PRODUKTIEWIJZE die moet veranderen.’……”(Lees hier verder)
11. Artikel overgenomen van AEL België
Ik neem dit artikel over omdat ik er zelf argumenten in vind voor de analyse die ik zelf maakte rond het hoofddoekenverbod (naar aanleiding van de reactie van PVDA-kader Tom De Meester hierop – zie mijn artikel op 11 februari “Over hoofddoeken…”) Ik vind dat de AEL een héél doordachte analyse maakt die het waard is om door iedereen gelezen te worden. (Lees hier verder)
12. Anti-Mertens (inleiding):Analyse pseudo-marxisme PVDA-kader Peter Mertens (1 tot 24 - aan het eind van ieder artikel doorklikken naar het volgende)
Om basismilitanten gerust te stellen, de PVDA INTERN bij elkaar te houden, en om de strijdbare werkers die op zoek zijn naar een revolutionair alternatief OOK te winnen moeten PVDA-kopstukken zoals Peter Mertens duidelijk maken dat de fundamentele marxistische en revolutionaire opstelling bij de PVDA, ook bij de VERNIEUWDE PVDA (van 2008), nog altijd hetzelfde is gebleven. In zijn publikatie “De arbeidersklasse in het tijdperk van de transnationale ondernemingen” (Marxistische Studies no 72, 2002, EPO, hangt Peter Mertens, een beeld op van de revolutionaire partij die de PVDA (nog) zou moeten zijn, gericht op de arbeidersklasse. Hij analiseert op zogenaamd “marxistische” wijze, in tegenstelling tot de “reformisten” en “revisionisten” die volgens hem o.a. gewezen PVDA-kaders Nadine Rosa Rosso en Luk Vervaet zijn, dat de “arbeidersklasse nog altijd de revolutionaire klasse” is. Doordat hij als Nationaal Kader van de PVDA de bovenstaande “belijdenis”doet, “bewijst” dat volgens hem dat de PVDA (in België dan toch) de enige consequent marxistische revolutionaire partij is. Indirect roept hij zo op dat men deze erkenning kan bevestigen… door in het kieshokje op de lijst van PVDA-kandidaten te stemmen. Nu is de lijn van Peter Mertens en dus ook die van de PVDA, volgens mij, verre van revolutionair, de analise zeker niet marxistisch. Mijn analyse is dus de antithese van die van Peter Mertens. Dus noem ik MIJN boekje/brochuurtje/pamflet (of nu de artikelenreeks) : “Anti-Mertens”. (Lees hier verder)
13. Studienotas: loonarbeid en kapitaal
Op mijn weblog zal ik ook eigen studienotas zetten. Die liggen vaak aan de basis voor de analyses die ik maak(-te) evenals van bepaalde conclusies. De notas zijn vaak MIJN keuze van grote stukken uit, MIJN samenvatting van bepaalde boeken. Hier een samenvatting van een boek van Karl Marx waarin hij de belangrijkste algemene wetmatigheden en ontwikkelingswetten van het kapitalisme uitlegde. (Lees hier verder)
13. Reacties op een mail van mij: “Revisionisme” en “reformisme” in de PVDA is een verwijt ten onrechte” In een tweede artikels beantwoord ik die reacties.
Ik verzond een mail (Onderwerp: Aan degenen die zich nog altijd communist noemen…) mét bijlage, naar een aantal leden en kaders binnen de PVDA. Ik kreeg reacties hierop. Ik plaats twee type voorbeelden van reactie met een (fictieve) naam) op mijn weblog. Ik vind deze reacties interessant, omdat ze komen van leden van de PVDA die zich nog overtuigd marxist noemen en voelen. Zij menen dat ik dwaal met mijn verwijten over revisionisme bij PVDA-kaders en mijn “gestook” tegen reformisme in het (actie-)programma van de PVDA. Geïnteresseerde lezers kunnen zich nu eerst zelf een idee vormen…. In een tweede artikel antwoord ik op die reacties. (Lees hier verder)

Hier klikt u door naar de inhoud van de maand hierna.