Anti-Mertens (2):Analyse pseudo-marxisme PVDA-kader Peter Mertens

Voor de communisten in Europa moet voor HUN programma en HUN strategie nog specifiek en heel concreet een analyse toegevoegd worden over de rol van de uitbouw van de EU en de houding die de Europese Communisten hiertegenover moeten aannemen.
Het Zevende Congres van de PVDA, maart 2002 (zie op pvda.be)stelt dan ook:

“VOOR EEN SOCIALISTISCH EUROPA IN EEN WERELD BEVRIJD VAN HET IMPERIALISME

I. Het klassenkarakter van de Europese staat
1. De Europese Unie is op economisch vlak – wat de essentie betreft – een realiteit, en ze werkt zowel op politiek, politioneel als militair vlak aan haar voltooiing.
2. De Europese Unie is het resultaat van de bewuste strategie van een Europese burgerij in volle ontwikkeling. De burgerlijke partijen verenigen zich over de grenzen heen. De nationale staten staan hun nationale soevereiniteit af aan een supranationale staat in opbouw. De grote Europese multinationals eisen dat al lange tijd, want ze hebben vandaag nood aan zo’n gecentraliseerd staatsapparaat. Net zoals de nationale burgerijen van de 19 e en de 20 e eeuw nood hadden aan een gecentraliseerd nationaal apparaat om hun economische macht te consolideren met een politieke macht.
3. Dit gecentraliseerd apparaat is nodig om:

• Een markt en een economisch en monetair geheel te verzekeren dat overeenkomt met de ontwikkeling van de productiekrachten.
• Aan de volkeren de middelen te ontnemen waarmee ze kunnen strijden tegen uitbuiting en onderdrukking, en om de revolutionaire bewegingen en de communisten te kunnen neerslaan.
• De heerschappij over de onderdrukte landen te kunnen uitoefenen, meer in het bijzonder in Afrika en het Midden-Oosten.
• Nieuwe regio’s te kunnen aanhechten, in het bijzonder in Oost-Europa, de brug naar Azië.
• De concurrentie op wereldvlak te kunnen aangaan met de andere economische, politieke en militaire blokken, vooral met de Verenigde Staten van Amerika en Japan.
• Met één stem te spreken in de internationale instellingen.

4. De Europese Unie is een imperialistisch blok gericht op expansie; zij eist op wereldvlak haar plaats op tegenover haar Amerikaanse en Japanse concurrenten. Door zijn militaire en politieke zwakte in vergelijking met de Verenigde Staten, kan de Europese Unie nog niet de directe confrontatie aangaan voor de herverdeling van de wereld. Daarom bestaat de volgende etappe in de uitwerking van een gezamenlijke buitenlandse politiek en het uitbouwen van een eigen legermacht.

II. De strijd voor het socialisme speelt zich af op het Europese continent

5. Het materiële bestaan van een geografische Europese entiteit en, vandaag, de politieke uitbouw van een Europese staat, bepalen het kader van de socialistische revolutie. Zij zal zich op Europese schaal afspelen, als een onderdeel van de wereldrevolutie.
6. De werkende klasse van Europa moet de multinationals die dit imperialistisch Europa hebben gecreëerd, onteigenen, zowel om hun eigen emancipatie te verwezenlijken als om hun plicht van revolutionaire solidariteit tegenover de onderdrukte naties te vervullen.
7. Om deze taak volledig te kunnen vervullen, moeten de werkers van Europa beschikken over hun eigen gecentraliseerd staatsapparaat, hun eigen leger, hun eigen gerecht, hun eigen economische planning.
8. Enkel een Europees staatsapparaat in handen van de werkers zal op termijn in staat zijn de macht van de Europese imperialistische monopolies definitief te breken en de belangen van de werkers en volkeren van de hele wereld te verdedigen.
9. Dit is een historische taak van de volkeren van Europa, en de arbeidersklasse moet de leiding nemen van deze strijd. De Europese arbeidersklasse zal haar dictatuur moeten uitoefenen om de definitieve onteigening, zonder schadeloosstelling, van de Europese monopolies te verwezenlijken en om hun rijkdommen in de handen van de werkers te geven en om de productie te organiseren volgens de economische wetten van het socialisme.
10. Het proletariaat moet zijn eigen strategie en politiek op autonome wijze bepalen. Elk verzet tegen de Europese Unie moet gericht zijn op de vernietiging van alle Europese instellingen door de socialistische revolutie en op hun vervanging door instellingen van het volk, onder leiding van het Europese proletariaat. Deze strategie zet zich af tegen elke steun aan de Europese Unie onder de dekmantel van strijd tegen de Amerikaanse overheersing en tegen elke reformistische illusie over een mogelijke, langzame en progressieve omvorming van de Europese staat.”

We zullen zien dat Peter Mertens in zijn publikatie “De arbeidersklasse in het tijdperk van de transnationale ondernemingen” (Marxistische Studies no 72, 2002, EPO), een statisch verengd beeld geeft van “de arbeidersklasse”. Hij analiseert HEEL ALGEMEEN het ACTUELE kapitalisme. Hij stelt het socialisme voor als iets “waar men naar kan streven” maar niet als iets wat een DRINGENDE en BITTERE noodzaak is. Hij heeft het over de toenemende uitbuiting, om de taak van de communisten te verengen tot het leiden van het verzet tegen die uitbuiting. Door “afstand” te nemen van het parlementarisme dat Nadine Rosa Rosso zou verdedigen komt hij met een bocht tot het verdedigen van het belang om deel te nemen aan verkiezingen en de werking van de communisten te evalueren aan de hand van het aantal behaalde stemmen. Hij beklemtoont het belang dat Lenin en Marx zouden gehecht hebben aan “de strijd voor hervormingen” om er EEN OP ZICHZELF STAANDE taak van de communisten van te maken. Toch doet hij alle moeite om aan te tonen dat hijzelf (en met hem de PVDA) nog ECHT marxistisch en revolutionair is. Het is moeilijk om aan te nemen dat hij dit ONBEWUST DOET door ONKUNDE (hij blijkt toch een enorme weliswaar encyclopedische kennis te hebben van de geschiedenis en de marxistische werken), maar in ieder geval onbewust of niet, hij voert hiermee de wens uit van de burgerij: BINNEN de kring van revolutionairen een lijn ontwikkelen van het naar een verre toekomst verplaatsen van de revolutie, de strategie naar revolutie stellen in heel formele vage en algemene stellingen en bewoordingen en daarmee de revolutie van UITSTEL naar AFSTEL leiden… om zo de ultieme wens van de burgerij te vervullen: het BEHOUD en VOORTBESTAAN van het kapitalisme.

Lees verder in volgend artikel.