voorlopige openingstekst van mijn weblog

De wereld willen veranderen, onrecht en uitbuiting bestrijden, hoe en met wie?

Op zoek naar mede-revolutionairen: in daad volgend uit het woord

Klassenstrijd van enkele eeuwen, revolutionaire opstanden tijdens of in de nasleep van twee wereldoorlogen en de overwinning van het socialisme in toch een deel van Europa dwongen in datzelfde Europa “verworvenheden”af voor de gewone werkende mensen. Soms werden die “verworvenheden” schijnbaar gegeven. Dit gebeurde echter om verdere revolutionaire ontwikkelingen in de kiem te smoren. Het gaat om“verworvenheden” zoals, een zekere vrije toegankelijkheid tot levensnoodzakelijke diensten, voorzieningen of produkten, weze het onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting, comunicatiemiddelen, water, energie, een inkomen om te leven ingeval van “onbeschikbaar voor de arbeidsmarkt”( te oud, te ziek, gehandicapt…), de toegang tot allerlei vormen van mobiliteit om verderop te kunnen werken of om mensen of plaatsen, om allerlei redenen, te kunnen bezoeken en werk aan een arbeidsloon (eventueel niet rechtsreeks verkregen maar collectief bijééngespaard) dat hoog genoeg is, om al deze en nog andere individuele levensbehoeftes te kunnen betalen.

Iedereen die opkomt voor een rechtvaardig en levenswaardig bestaan voor hem of haar en/of medelotgenoten komt tot de ontdekking dat het volgende een wetmatigheid van het kapitalisme.is: de striid van de kapitalisten (over hun onderlinge concurrentie heen)voor de AFBRAAK van het arbeidsloon (individueel of collectief) dat hoog genoeg was om die relatieve vrije toegankelijkheid te betalen en zo ook voor de AFBRAAK van die vrije toegankelijkheid .

Serieuze vooruitgang inzake verbetering van levensomstandigheden, of zelfs maar een status quo afdwingen, kan maar door harde en massale strijd en keert zich TEGEN de belangen van de kapitalisten. Kapitalisten geven een deel van hun winst, of een deel van de aangroei van winst niet cadeau. Zij doen dit slechts om verdere strijd te doen luwen, om strijdvoerders “af te kopen”. ELKE verbetering van de levensomstandigheden, voor de meerderheid van de bevolking, als inzet voor een strijd, zal in feite worden betaald door het deel dat de loonmassa uitmaakt in het geheel van de geproduceerde rijkdom.

Het Bruto Binnenlands Produkt van Europa geeft –slechts - een beeld van die totale rijkdom geproduceeerd in Europa, sociaal geproduceerd door al de werkers samen in Europa. De totale loonmassa vormt hiervan een deel, namelijk datgene wat de kapitalisten aan arbeidsloon moeten betalen vanuit hu toegeëigende geproduceerde rijkdom.

Het ander deel van het BBP geeft een beeld van de winst opgestreken door de kapitalisteklasse, winst die dan nog herverdeeld wordt BINNEN de kapitalistenklasse.

Een strijd die zich als doel stelt: de kapitalisten doen betalen van hun winst is eigenlijk een strijd tot VERGROTING van de loonmassa. Elke verhoging van de loonmassa betekent een verkleining van de winst (en andersom).

De strijd luwt of valt stil omdat de overmacht van de repressie te groot is, of omdat een groot deel van de actievoerders meent dat de resultaten overeenkomen met de inzet van de strijd, of omdat de voorgespiegelde voorstellen overeen schijnen te komen met de oosrpronkelijke doelstellingen van de strijd. Vooral op het moment dat de strijd luwt, zullen de kapitalisten met vereende krachten (bv via hun staatsapparaat) stap voor stap het verloren terrein terug proberen te veroveren. Zo zal die wetmatige AFBRAAK van ( algemeen gezien) het ARBEIDSLOON (en alles wat daarmee betaald wordt of kan worden aan sociale zekerheid, vervangingsinkomens, onderwijs…) weer hervatten, opdat de winst voor de kapitalisten wéér kan groeien.

Bewuste actievoerders zullen zo ontdekken dat de strijd voor een betere wereld, betere levensomstandigheden voor iedereen een strijd zal worden tegen de kapitalistische maatschappij die van alles een “te verkopen produkt” maakt, waarvan de produktiewijze, de distributie en de verkoop volledig EIGENDOM is van één klasse: de kapitalisten. Om die produkten te verwerven (ook al zijn het levensnoodzakelijke diensten) moet men ze dan kúnnen kopen. Om ze te kunnen kopen moet men een inkomen hebben. En als men NIET tot de kapitalistenklasse behoort betekent dat, dat men zijn of haar arbeidskracht moet VERKOPEN aan de kapitalisten. Men kan zich alleen een inkomen verwerven doordat de kapitalisten hem of haar toelaten om ergens binnen hun produktiesisteem te mogen werken. Hoewel kapitalisten voor elkaar concurrenten zijn, zullen ze elkaar vinden in hun streven de lonen zo laag mogelijk te houden. Dit doen ze ondermeer door de concurrentie onder de arbeiders te stimuleren. Ook zal men zorgen dat de mensen die, omdat ze geen werk hebben en geen enkele inkomenbron, zoals een pensioen, invaliditeitsuitkering, werklozenuitkering e.d., (meer) hebben, bereid zullen zijn ONDER het algemeen overeengekomen arbeidsloon te werken en aan slechtere dan de algemeen afgedwongen arbeidsvoorwaarden. Door het wegvallen van een inkomen bij allerlei vormen van arbeidsongeschiktheid, doordat het collectief bijeengespaard arbeidsloon wéér toegeeigend wordt door de kapitalisten, zijn die “arbeidsongeschikten” wel GEDWONGEN om werk tegen elk loon aan te nemen OM TE KUNNEN OVERLEVEN.

Rebellen en actievoerders zullen beseffen dat alleen een FUNDAMENTELE verandering van de maatschappij, gebaseerd op het privébezit (in handen van een, in AANTAL kleine, klasse – de kapitalisten) van de produktie-middelen, de produktiewijze, de produktietechnologie, de distributie en de verkoopswijze van de geproduceerde produkten, de voortdurende AFBRAAK van arbeidsloon en daarmee samenhangende voorzieningen kan doen stoppen.

De FUNDAMENTELE verandering bestaat erin om die kleine maar allesbeslissende en zich alles toeëigende klasse te ONTEIGENEN en alle macht te ONTNEMEN.

De wereld willen kennen om ze te veranderen

Eenmaal tot dit besef gekomen zullen rebellen en actievoerders de kapitalistische maatschappij willen KENNEN, de strijd en de strategie PLANNEN, de massa van mensen ORGANISEREN en ZELFBEWUST maken.

Ze zullen zich vragen stellen als: waar in de wereld en in de geschiedenis zijn er nog gelijkaardige initiatieven geweest? Wie is bondgenoot, wie is vijand, wie moet gewonnen of geneutraliseerd worden? Hoe en langs welke weg komt die alternatieve maatschappij tot stand, welke voorwaarden moeten voldaan zijn, hoe moeten de mensen zich organiseren?

Het kan niet anders of men komt terecht bij wat men historisch noemt: het wetenschappelijk socialisme of het dialectisch en historisch materialisme. Dit wordt ook gevat onder de term: marxisme.

De kapitalistenklasse kent OOK de geschiedenis. Zij weet dat elke serieuze strijd van de “bezitslozen” zich keert tegen hun kapitalistsiche belangen en kan evolueren in een strijd tegen het BESTAAN van de kapitalistenklasse en de kapitalistische ordening.

De onderliggende maar niet uitgesproken inzet van de strijd van de kant van de kapitalisten is: het VOORTBESTAAN van het kapitalisme, HOE DAN OOK – met name samengevat geformuleerd: het privébezit van de produktiemiddelen, produktiewijze e.d. - BESCHERMEN EN GARANDEREN.

Voor de kapitalisten wordt het steeds meer duidelijk: elke strijd draagt in zich (ook al beseffen de protagonisten het nog niet), NIET een strijd tegen 1 enkele kapitalist of een groep kapitalisten, NEE zij draagt in zich een KLASSENSTRIJD van de bezitloze klasse tegenover de bezittende klasse.

De kapitalisten maken zelf van de klassenstrijd een oorlog van klasse tegen klasse

Voor de kapitalisten wordt het een oorlog, waarin strategieën moeten worden gevolgd en waarin het DOEL elk MIDDEL HEILIGT.

Zo bestaan die middelen er ondermeer uit:

- de massastrijd neerslaan

- de massastrijd verdelen

- de strijdende massa misleiden en afleiden van hun eigenlijke inzet

- de voorhoede in die strijd elimineren

- door terreur de voorhoede doen kapituleren en zo hun invloed op de strijdende massa bepalend

- de voorhoede misleiden

- de organisate van de voorhoede elimineren of bestrijden

- de organisatie van de voorhoede van BINNENUIT bestrijden

Het reformisme("alleen hervormingen binnen het kapitalisme zijn mogelijk") en revisionisme (de lijn tot behoud van het kapitalisme verpakt in marxistische fraseologie)

Op het moment dat het marxisme zich ontwikkelde als leidraad om strategieën te ontwikkelen, om de strijd te ontwikkelen en te organiseren, gebruikmakend van vroegere kennis en ervaringen, streden de kapitalisten ideologisch tegen het gebruik van het marxisme als leidraad. Want het marxisme leidde naar het inzicht: het kapitalisme moet bestreden worden en vervangen door het communisme.

De kapitalisten ontwikkelde zelf het REFORMISME dat HERVORMINGEN, gegeven of door strijd afgedwongen op de kapitalisten, voorspiegelt als de inzet en het enig mogelijk resultaat van de strijd. Door aan de strijd “af te dwingen”hervormingen te koppelen geven de REFORMISTEN het signaal aan de kapitalisten dat ze toegevingen moeten doen, als ze de kapitalistische ordening willen redden en behouden. Het kapitalisme moet niet verdwijnen zeggen de reformisten, maar kan hervormd worden in het voordeel van de werkers. En hiervoor “mag” soms harde strijd gevoerd mogen worden om de kapitalisten dit duidelijk te maken.

Dit reformisme werd BINNENGEBRACHT binnen de strijdvoerders, en zoveel mogelijk binnen de kring van voorhoede- en leidende krachten in de massastrijd en klassenstrijd.

Maar de gechiedenis leert dat in bepaalde delen van de wereld de kapitalisten onteigend konden worden en de “bezitslozen” zich wisten te organiseren om een maatschappij op te bouwen dat de produktie collectief beheerd, de produktie collectief, naar behoefte, stuurt en waarvan het produktieresultaat aan de collectiviteit toekomt. Dit is het socialisme, de eerste fundamentele stap naar het communisme.

Zo wordt aan rebellen en achtievoerders duidelijk gemaakt: het marxisme levert correcte strategieën op, geeft inzicht hoe te strijden en in welke richting!

De kapitalisten ontwikkelden nu het REVISIONISME.

Het REVISIONISME bestrijdt het marxisme door de wetenschappelijke methode, het dialectisch en historisch materialisme, uit te hollen, Het wetenschappelijk socialisme verwordt tot een dogma; het dialectisch en historisch materialisme tot encyclopedische kennis van feiten en historische situaties. Het dialectisch en historisch materialisme toepassen wordt “bewijsvoering naar analogie”; de methode om te komen tot kennis om de wereld te veranderen wordt versimpeld tot empirisme.

Zo wordt elke sttijd tot “onteigening van de onteigenaars” vertraagd, afgeleid of afgezwakt.

Ook elk besef, dat de strijd voor een revolutionaire strategie, voor een revolutionaire ontwikkeling van de massastrijd, voor de organisatie van de voorhoede, een VOORTDURENDE strijd tegen het REVISIONISME inhoudt, wordt zelfs afgezwakt, misleidt of afgeleid.

Het besef dat de strijd tegen revisionisme een wezenlijk onderdeel is van de revolutionaire klassenstrijd tegen de kapitalisten ligt vervat in het principe: de strijd tussen twee lijnen met name die tussen de revolutionaire lijn en de lijn van de kapitalisten.

Daar waar DIE strijd niet meer wordt gevoerd of alleen maar “formeel” en zonder inhoud, is het revisionisme, in welke vorm dan ook, aan de winnende hand.

Op dit weblog wil ik elk revisionisme ( de zogenaamde "herziening" van het wetenschappelijk socialisme) ontmaskeren. Ook wil ik mijn analyse geven hoe revisionisme zich binnen een communistische partij kan ontwikkelen. Dit gebeurt volgens mij (algemeen gesteld) door het toelaten dat opportunistische opvattingen over het toepassen van het wetenschappelijk socialisme blijven bestaan in een communistische partij en niet weerlegd en bestreden worden.