dinsdag 19 februari 2008

PVDA in 2008(9):"Hervorming eerst, niet socialisme"

Door enkele nationale kaders van de PVDA werden een aantal mogelijke programmapunten opgesteld. (zie vorige artikels) Deze kunnen nu "worden besproken" en kan eruit "worden gekozen".
Op Solidair.org, dinsdag,
2 maart 2004, schrijft Jo Cottenier:.

Reacties op Doelstelling 1 van de PVDA: Vijf denksporen voor méér en beter werk
Het debat over de vijf doelstellingen (5+) van de PVDA is sterk begonnen. We brengen een voorlopig overzicht van de reacties rond Doelstelling 1, "Volwaardig werk voor iedereen". …

De reacties zijn eenstemmig: werk moet één van de belangrijkste punten zijn van het verkiezingsplatform…. De eerste vraag die veel gesteld wordt is dan: "Welke jobs willen wij?"
Ons plan om "werk voor iedereen" te scheppen heeft drie delen: 1. minder afdankingen; 2. herverdeling van de beschikbare arbeid en 3. een openbaar fonds om banen te scheppen. Velen merken terecht op dat er ook een eis moet komen tegen de talrijke nep-contracten die jongeren als enige toekomst aangeboden krijgen. Die eis gaat in tegen de regeringsplannen want die streeft alleen naar marginale jobs, met dienstencheques, met jobs aan minimumloon.
Waarom "minder afdankingen" vragen velen zich af, waarom niet "geen afdankingen". Het wetsontwerp-Decroly stelt dat patroons niet kunnen afdanken zonder eerst vervangende arbeidsplaatsen voor te stellen. Terecht wordt opgemerkt dat dit nog niet hetzelfde is als het weigeren van elke afdanking. Als we het ontwerp-Decroly als antwoord formuleren op de afdankingsgolf spreken we beter niet over "minder afdankingen" maar over "geen enkel jobverlies". …
Heel wat opmerkingen gaan over de voorgestelde arbeidsduurvermindering: 36 uur overal, 32 uur (4-dagenweek) in grote bedrijven. Sommigen betwijfelen of de arbeidsduurvermindering (ADV) nog "goed in de markt ligt". Daarom stellen ze voor om eerder gewoon 5 procent of 10 procent aanwervingen te eisen als antwoord op onderbezetting en stress op het werk. …
Diegenen die wel voor ADV zijn, hebben veel vragen bij de voorgestelde formule. Voor sommigen is 36 uur veel te zwak en is alleen 32 uur met loonbehoud en evenredige aanwervingen een efficiënte eis. Maar uit grote bedrijven klinkt dan weer dat dit onrealistisch is, omdat de weerslag op de concurrentiepositie veel te groot is… De roep om ADV blijft echter aanwezig…
Een ander punt waarover de meningen uiteenlopen: met loonbehoud of met licht loonverlies op voorwaarde dat er aanwervingen komen.
Misschien is het goed erop te wijzen dat die mogelijkheid al bestaat, namelijk de wet-Onkelinx.

"Waarom niet … voor ADV onder vorm van bijkomende vakantiedagen?" Ook dit lijkt een antwoord op de overbelasting op het werk. "…Moet in de huidige context niet de belangrijkste eis voor ADV onder de vorm van brugpensioen gezocht worden?" Het brugpensioen ligt in de vuurlijn van de regering. Ze wil de oudere werkers langer aan het werk houden om de 'activiteitsgraad' van de bevolking op te drijven. Maar de drang naar vroeger stoppen neemt even snel toe als de afjakkering en de stress in de bedrijven en kantoren: "Brugpensioen is voor veel arbeiders een medische en vitale noodzaak, zo uitgeput zijn ze." Ons verkiezingsprogramma moet vooruitkijken naar de strijd in het najaar: "Het wordt een belangrijk strijdpunt. We moeten het RECHT eisen van brugpensioen op 55 jaar en het RECHT van jongeren om hun plaats in te nemen". Hoe absurd lijkt het inderdaad om ouderen vast te pinnen op jobs terwijl jongeren op straat staan? "[1]

En zo wordt een grote bocht genomen om zogenaamd na "democratische discussie" te komen tot de vooropgestelde eis (waarvan men denkt dat die goed gaat klinken in de verkiezingen):. Het RECHT op Brugpensioen op 55 jaar met het RECHT van jongeren om hun plaats in te nemen. Men voegt er "geruststellend" aan toe: "Ons verkiezingsprogramma moet vooruitkijken naar de strijd in het najaar".
Dus de werkers die in het najaar de klassenstrijd doen aanzwellen zijn gewaarschuwd: dit is ook het meest VOORHOEDE-ordewoord dat de communisten van de PVDA aan de strijd willen geven, moesten zij eventueel de LEIDING daarvan verwerven.
Verder rammelt het toch wat betreft “het voorhoedekarakter” van volgende ordewoorden:

"Een openbaar Fonds voor Tewerkstelling"
Dit voorstel vertrekt van een dubbele vaststelling. "Werk voor iedereen" kan er alleen komen als er nieuwe jobs worden geschapen. En er zijn heel wat nieuwe behoeften in de personenzorg, de kinderopvang, het onderwijs, de ouderenzorg die nu stelselmatig worden ingepalmd door de privé-sector, met zware steun van de regering. Toch lijkt de idee van een Fonds, gefinancierd door het kapitaal, door belastingen op winsten en banken, door boetes voor gebroken beloftes en voor fiscale fraude niet erg aan te spreken. Aan de andere kant zeggen veel reacties dat we alle eisen tegen kapitaal en rijken moeten bundelen in een vijfpuntenprogramma, "met becijferde eisen die op maat zijn van de problemen".
Meer jobs in de openbare diensten
Ten slotte wijzen velen op de tegenstelling tussen de woorden en de daden van de regering…"[2]

Maar goed, nu volgt het grote debat… (zie volgend artikel)


[1] Jo Cottenier op solidair.org, 2 maart 3004.

[2] Idem.

Geen opmerkingen: