Nu, vandaag de dag is het mogelijk om aan te tonen dat men er op het vijfde congres er niet in geslaagd is ALLE opportunisme bloot te leggen en te bestrijden. Ikzelf, toen aanwezig op het congres ben blijkbaar hier ook in gebreke gebleven.
Ook is het vandaag mogelijk aan te tonen dat sommige congresdokumenten voorgelegd op het vijfde congres (wellicht als congresvoorstel uitgewerkt door andere kaders dan Ludo Martens) eerder idealisme en metafysica vertonen dan marxistische analyse. Ik zal dat later nog aantonen. Wél moet ik zeggen dat ik dat toen OOK niet gezien heb, en dat ik dus géén amendementen heb ingediend op de voorstel-congresdokumenten en dat ik ze dus blijkbaar mee goedgekeurd heb.
Één van zo’n belangrijke opportunistische opvatting is: “Vandaag de dag, vormen verkiezingsresultaten een oordeel, of maken die een bilan, van de werking van de PVDA als revolutionaire communistische partij.”
Dit is GEEN marxistisch of dialectisch materialistisch verworven conclusie maar een OPVATTING waarvan men OP VOORHAND van overtuigd (idealisme) was of wat "directe practische ervaring aantoonde" (empirisme). Deze IDEE, deze OPVATTING werd het zogenaamde "besluit" van een "marxistische analyse". Als men deze analyse-metode toepast en overtuigd is dat van een "correct toepassen van het wetenschappelijk socialisme" dan is men volgens mij een opportunist.
Als men deze analyse-metode BEWUST toepast om de revolutionaire lijn van een communistische partij te bestrijden… dan is men volgens mij een revisionist.
Herwig Lerouge heeft twijfelachtige eer deze opportunistische opvatting voor het eerst te gebruiken voor een “marxistische analyse”.
In Marxistische Studies 27/1995 schreef Herwig Lerouge (altijd lid geweest van de Nationale Leiding van de PVDA):
“Tijdens de …Europese verkiezingen in juni 1994 verdubbelde de PVDA haar score… Deze uitslag is onder meer (…) een gevolg van een verbetering van het organisatiewerk in de partij… Tegelijkt toonde dit resultaat dat de partij nog over heel wat potentiële mogelijkheden beschikt…
De campagne voor de wetgevende verkiezingen van mei 1995 moest toelaten verder vooruit te gaan met de rectificatie van het partijwerk. Van bij de start van de kiescampagne van mei 1995 hebben we onze kiesresultaten verbonden met de rechtzetting van de fouten in het werk van de leidende organen van onze partij…. De kiescampagne is een campagne om de partij recht te trekken. De rectificatie zal langer
Herwig kritikeert in zijn artikel dan nog een ander kader die durft te stellen: “Kiesuitslagen zijn nooit een barometer voor het werk van de partij.”
Deze opportunistische opvatting (“verkiezingsresultaten zijn een bilan van de werking van de revolutionaire partij”) wordt aan de gehele partij opgelegd in de Resolutie van 1999 van het Centraal Comité:
“Het is niet normaal dat wij vandaag stagneren, na dertig jaar permanente aanwezigheid op het terrein …, na wat waarschijnlijk de beste verkiezingscampagne was uit onze geschiedenis. Daarom moeten we stellen dat de verkiezingen een grote politieke nederlaag zijn voor de partij, waarin fouten tot uiting komen die we al vele jaren meedragen.
Alle bilanpunten uit de verkiezingen staan al in “Partij van de Revolutie”.”
De bovenvermelde opportunistische stelling of opvatting zal nu één van de belangrijkste aangrijpingspunten zijn van een bewuste ontwikkeling in revisionistische richting.
Een argument hiervoor is het feit dat in de teksten die door de NIEUWE secretaris-generaal Boudewijn Deckers, na het buitenzetten van toenmalig secretaris-generaal Nadine Rosa Rosso, in 2004, uit een NIET in de partij verspreidde versie van de Resolutie van 1999 wordt geciteerd.
Boudewijn “citeert” de Resolutie van 1999 als volgt:” …Alle bilanpunten staan al in hoofdstuk III, deel 3 van “Partij van de Revolutie. “
Ik zal later nog aantonen dat juist hoofstuk III, deel 3 een tekst is (was het een voorstel tot congresdocument, dat in 1995 ingediend was door Boudewijn Deckers misschien?) bol staat van idealisme en metafysica in plaats van marxistische analyse.
De hele ontwikkeling van revisionisme kunnen we samenvatten in: Van "Partij van de revolutie" naar "partij van het brugpensioen en het kiwi-model"
In Solidair van
"Wij hebben al besprekingen achter de rug met de hele partij. In juni brachten we 344 vertegenwoordigers bijeen op onze provinciale congressen. De congresdeelnemers vertegenwoordigden onze 1.972 leden en werden door hun specifieke secties verkozen. Bedoeling van de congressen was een jaarbalans op te maken, maar ook de toekomstperspectieven voor volgend jaar bekijken….
Dankzij de provinciale congressen heeft de hele partij de nationale leiding een opdracht kunnen meegeven."
"De PVDA wil de consequente verdediger zijn van het brugpensioen! Netzoals wij de partij van 'het kiwimodel' willen zijn. Wij zullen ook reageren op alle problemen waar werknemers mee geconfronteerd worden. Wij blijven daar de grootst mogelijke aandacht aan besteden."
"De partij heeft een dubbelzinnige houding tegenover verkiezingen. Enerzijds zet de partij, van hoog tot laag, zich bij elke kiescampagne honderd procent in maar anderzijds heeft de partij geen echte strategie om verkozenen te halen. De enige uitzondering was de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2000, waar we zowat een jaar lang een strategie uitwerkten om vijf verkozenen te halen. En dat is ons ook gelukt.
In 1985 was heel de partij op de been om Kris Merckx te laten verkiezen als volksvertegenwoordiger voor Antwerpen…. Maggy Doumen werd toen wel verkozen, in de provincieraad en dat lukte in 1987 nog eens.
We hebben daar de verkeerde lessen uit getrokken in het document "De PVDA en de deelname voor de verkiezingen", dat we in 1991 uitwerkten. Het doel om verkozenen te halen raakte totaal bijkomstig. De kiescampagnes werden sinsdien vooral campagnes om ons programma bekend te maken, lijnrecht tegen dat van de andere partijen in, om onze verwezenlijkingen bekend te maken, om nieuwe medewerkers te recruteren en om onze score bij de verkiezingen te verbeteren.
Omdat we niet nadachten over de mogelijkheid van echt verkozenen te halen geen strategie uitwerkten om dat te bereiken, hebben we reeële kansen laten liggen. …
Zonder weldoordachte strategie, gebaseerd op cijfers, op onze echte troeven en vooral op een analyse van de strategie van de andere partijen
We willen definitief breken met die manier van leiding geven. Alle partijverantwoordelijken kregen de opdracht alle nodige elementen te ontwikkelen voor een succesvolle verkiezingsstrategie…
We zijn ervan overtuigd dat als we onze leden regelmatig raadplegen, zoals onze nieuwe statuten vereisen, we die strategie kunnen vervolledigen en doeltreffend maken….
Tal van partijleden en vrienden bezorgden de partijleiding kritieken en voorstellen omtrent de verkiezingen van 18 mei. Die zijn deze zomer bij mekaar gezet en gerangschikt door een paar leden van het centraal comité.Alles samen honderden bladzijden, rijk aan concrete gegevens.De tekst werd voorgelegd aan de partijverantwoordelijken die voorstellen moeten uitwerken voor de campagne tegen het beleid van de regering en van de patroons….
Tijdens de kiescampagne hadden we zelf sterk de nadruk gelegd op het verzet tegen de oorlog tegen Irak,die twee maand voor de verkiezingen begon. …
Roger Van Maelen (PVDA-lid):"Maar tijdens de kiescampagne was de oorlog gedaan en heel dat deel van de campagne is als een pudding in mekaar gezakt.Toch bleef de partij maar bezig met de oorlog terwijl de mensen al lang over andere dingen discussieerden:werkloosheid,sociale zekerheid, pensioenen...”
Achteraf schreven veel leden,zoals Roger Van Maelen,dat we ons meer hadden moeten profileren op de dagdagelijkse problemen van de mensen zoals de schrik om je werk kwijt te raken (kijk maar naar Ford),de dure geneesmiddelen,de pensioenen...Of de mobiliteit.Of de huisvesting.We moeten nadenken hoe we verschillende thema ’s tegelijk kunnen bespelen.
Tegelijk moeten we beter leren luisteren, om precies te weten welke problemen we eerst moeten aanpakken in elk van die onderwerpen.
Verschillende leden dringen er ook op aan om op heel concrete zaken te werken en vooral … te blijven werken tot we onze slag hebben thuis gehaald.Neem nu de geneeskunde.We kunnen niet blijven hameren op alleen maar ‘gratis gezondheidszorg ’ .We moeten concrete punten aanpakken,het ene probleem na het andere.”…
Onze dokter Dirk Van Duppen stelde in augustus vast dat cholesterolpatiënten teveel betalen voor hun medicijnen….
Door zich vast te bijten in deze zaak behaalde Dirk Van Duppen een eerste overwinning in de strijd voor goedkopere medicamenten. De prijzen van de cholesterolverlagers dalen straks met de helft.
Vandaag werkt dokter Van Duppen met mensen van verschillende horizonten aan een wetsvoorstel voor goedkopere medicamenten,gebaseerd op het systeem dat in Nieuw-Zeeland bestaat:het beste medicament aan de laagste prijs.
Voor we afkomen met allerhande campagnes en voorstellen,gaan we voldoende tijd nemen om een ‘probleemboom ’ op te stellen,zoals dat heet in de handboeken enquêteren. …
Op basis daarvan willen we dan de strijdpunten bepalen waarop we ons gaan toeleggen.
Vertrekkende van die resultaten stellen we ook het programma op waarmee we naar de kiezer zullen stappen in juni volgend jaar,voor de regionale en de Europese verkiezingen."
Dit bilan vormt dan weer het uitgangspunt tot het "betrekken van alle leden" (OPM.: "lid zijn van de PVDA” had voor 1995 een héél andere inhoud dan in 2003 zoals we later zullen zien) in de realisatie van het "ACTIE" -programma van de PVDA. Dit wordt in 2004 het “VERKIEZINGS"-programma van de "VERNIEUWDE" (dixit Peter Mertens) PVDA (daarom wordt er wellicht een "+" aan het logo PVDA toegevoegd…)
Een volgend bedrijf van dit complot in een volgend artikel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten