vrijdag 29 februari 2008

“Revisionisme” en “reformisme” in de PVDA, een verwijt ten onrechte?

Ik verzond enkele weken geleden onderstaande mail naar een aantal leden en kaders binnen de PVDA.
Ik kreeg reacties hierop. (twee type voorbeelden van reactie zet ik nu ZELF onder aan dit artikel met een (fictieve) naam)
Ik vind deze reacties interessant, omdat ze komen van leden van de PVDA die zich nog overtuigd marxist noemen en voelen. Zij menen dat ik dwaal met mijn verwijten over revisionisme bij PVDA-kaders en mijn “gestook” tegen reformisme in het (actie-)programma van de PVDA.
Geïnteresseerde lezers kunnen zich nu eerst zelf een idee vormen…. Voordat ik binnenkort hierop zal reageren en de reacties bespreken.(o.a via de aangekondigde analyse “Anti-Mertens”)

Onderwerp: Aan degenen die zich nog altijd communist noemen…

Beste,

Mensen met groeiende sympathie voor de revolutie, voor het communisme en met interesse voor hetmarxisme, zijn ooit toegetreden tot de Partij Van De Arbeid van België (PVDA), omdat de PVDA nog een ECHTEcommunistische partij was in tegenstelling tot de revisionistische KPB (Kommunistische Partij van België).
Velen van hen moeten nu toch echt in verwarring zijn!

Peter Mertens, lid van het Centraal Comité van de PVDA, in het (Actie-?,Strijd-?, Verkiezings-?) programma van 2007:

'De partijvernieuwing die sinds 2004 is ingezet, wil van de PVDA een meer bevragende partij maken. Wij hebben 5.000 ‘gewone Belgen’ bevraagd. Welke punten op het werk, in de wijk,zijn belangrijk? Welke zaken moeten het snelst aangepakt worden?'

Geen woord over noodzaak van omverwerping van het kapitalisme, noodzaak van revolutie, de onteigening hierbij van de kapitalisten... Geen woord over de noodzaak van de massa der werkers om zich te organiseren, in voorbereiding op geweldadige confrontaties, tegen het geweld van het kapitalisme dat zijn voortbestaan en het principe van toeëigening van de meerwaarde gerealiseerd door de kapitalistische uitbuiting, geweldadig zal verdedigen.
IN TEGENDEEL: daar waar de jongeren (in de voorsteden inFrankrijk in2005) door gebruik te maken van collectief geweld, zich collectief verdedigden tegen het geweld van de politie dat hen dagelijks individueel of in kleine groepen treft, keurt Peter Mertens het gebruik van geweld, A PRIORI, af:

'Want dat mag duidelijk zijn. Auto's,scholen, gebouwen, bedrijven in brandsteken is zelfvernietigend. Die acties vallen niet goed te praten. Ze treffen andere werkende mensen uit dezelfde wijken en cités. Ze treffende weinige sociale goederen die in die wijken overblijven. En ze treffen vooral de solidariteit tussen alle werkenden, die door de neoliberale vloedgolf worden getroffen. '

Zijn standpunt inzake de veroordeling van Abu JahJah in het recente proces,is dan ook héél dubbelzinnig en met een grote slag om de arm. Nochtans voerden AbuJahjah en Peter Mertens schouder aan schouder campagne in de verkiezingen van2004 met de lijst RESIST. Peter Mertens spreekt zich niet uit over de AEL zelf,niet over Abu JahJah zelf … en zwijgt over RESIST:

'De drie voormannen van de Arabisch-Europese Liga wordt, behalve smaad aande politie, geen enkel misdrijf aangewreven. Ze worden vervolgd op basis van de opruiingswet van 1886. … een wet waarmee arbeidersleiders kunnen vervolgd worden. …
Er zijn heel wat vragen te stellen bij ditproces. Dyab noch Ahmed zijn die avond aanwezig op de Turnhoutsebaan.Zij komen slechts na twee uur toe. Men
kan dus moeilijk van opruiing spreken. … Zowel Dyab als Ahmed hebben de jongeren opgeroepen tot kalmte …
In dit proces gaat het niet over de vraag of men al dan niet akkoord gaat met de standpunten van Dyab, Ahmed en Youssef of van de Arabisch Europese Liga (AEL). Dit proces, dat met haken en ogen aan elkaar hangt, gaat over de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vereniging. Zowel in de zaak van de mijnstaking in 1970, als met de strijd van de Forges de Clabecq in 1998, heeft het
hof van beroep telkens geweigerd om artikel 66 toe te passen. Wat men niet heeft kunnen doen tegen de leiders van de mijnwerkers en de staalarbeiders, probeert men nu wel te doen tegen de leiders van de autonome migrantenorganisaties. …'

Koen Calliauw op Indymedia gaat vérder dan de PVDA en keurt geweld APRIORI niet af:

'De zelforganisatie AEL speelt een grote rol in het opbouwen van het zelfbewustzijn en van trots bij allochtone jongeren.Daar hoort ook terechte woede bij.En er is veel om woedend om te zijn.Dyab Abou Jahjah was in staat deze woede te kanaliseren tot een politieke macht, zoals Luk en Wim het zeggen.De AEL heeft nog steeds deze mogelijkheid en verdient alle solidariteit.
De buitensporige veroordeling van Dyaben Ahmed,die een wraak is en geen rechtspraak,moeten we zien in het kader van de'strijd tegen het terrorisme' en de ook door de politieke overheid gestimuleerde racistische hetze tegen 'de Islam' ….'

En hij zegt heel duidelijk:

'Ik ben bevriend met Dyab Abou Jahjah en Ahmed Azzuz en ben daar trots op.Ik was met hen verkiezingskandidaat op de lijst 'Resist', als toenmalig Antwerps Districtraadslid….'

In 1971 werd AMADA (Alle Macht Aan De Arbeiders, die de stichting van de PVDA voorbereidde) opgericht. De oprichting van een ECHTE communistische partij werd nodig geacht omdat de KPB (Kommunistische Partij van België)niet meer communistisch maar revisionistisch zou zijn. AMADA bestreed toen het revisionisme (vervalsing van het marxisme) van de KPB, het revisionisme dat leidt tot reformisme (behoud van kapitalisme, verkiezingsresultaat als barometer van invloed).
Koen Calliauw stelde TOEN in de“Rode Vaan” (KPB), van
1 november 1973, dat het “gauchisme” van AMADA niets te maken heeft met het “echte” marxisme-leninisme:

“1.Het zou wenselijk zijn dat de gehele linkerzijde zich duidelijk distancieeert van de gratuite baldadigheden die verleden maandag plaatsgevonden hebben in het Antwerpse Justitiepaleis naar aanleiding van een paar maoïstische artsen” Dit schreef Mark Grammens in “de Nieuwe” en wij zijn het met hem eens.
2. De primitieve politiek van AMADA is gebaseerd op de taktiek van het uit lokken van rellen met politie en rijkswacht, … Een opvatting …gebaseerd is op een diepe verachting voor het werkende volk. Een voorbeeld van deze minachting voor de arbeidersmassa wordt gegeven door het arrogante duo Leyers-Merckx…….
3. In idealistische stijl van de priesterarbeiders zijn ze enkele jaren geleden aan missionariswerk gaan doen in de arbeidersgemeente
Hoboken.Met een niet te onderschatten succes, in het begin. Hun sypathie bij deplaatselijke bevolking en buiten deze gemeente was redelijk groot. Dit werd bewezen door betogingen waaraan enkele honderden mensen deelnamenen waarvoor men een brede waaier van vooruitstrevende organisaties opriep. Wat men van hen kon verwachten, gebeurde. In plaats van deze beginnende massabeweging uit te bouwen, ging men op de uiterst sektaire toer. Daarvoor zijn het dan ook maoïsten….
4. De “clou” werd bereikt met de rellen in het Antwerpse justitiepaleis. …. Er werd met water gespoten, en er werd over een weer gelopen in de na burige straten, tafels en stoelen sneuvelden, ruiten gingen aan diggelen. …
….AMADA..Hun geweld is rechts…..Ondermeer wegens hun negatie van de arbeidersmassa, van het objectieve bewustzijnspeil der werkende
massa,….Ongevaarlijk voor het kapitalisme. Onbekwaam om het marxisme-leninisme te begrijpen en de lessen te trekken uit de lange weg die de arbeidersklasse aflegde….”

Toenmalige kopmannen van AMADA, Ludo Martens en Kris Merckx beantwoordden dit met:

'Als commentaar beperken wij ons tot twee citaten van Lenin die de hele denkwereld aanklaagt van deze KP-jeremiades over revolutioniare massa-acties:
'De reformisten… huilen, wanneer precies de gedachten van miljoenen onderdrukte mensen ontwaken en dit niet alleen om wat boeken te lezen, maar om aktie te voeren, een levende menselijke, historische en creatieve activiteit…'
'Het marxisme verschilt van alle andere socialistische theorieën omdat het de volle wetenschappelijke klaarheid van de objectieve situatie en ontwikkeling koppelt aan de meest categorieke erkenning van de rol van de energie, de creativiteit en het revolutionaire intitiatief van de
massa's….'

Zo besluit het vijfde congres van de PVDA in 1995 nog:

“…Welke houding nemen we aan tegenover wat de burgerij “de rellen van de jonge immigranten”noemt? Natuurlijk klagen wij de smerige gifspuiterij van depers aan. Maar dat kan iedere kleinburger doen. De communisten moeten zich in de practijk storten, aan de kant van de meest onderdrukte massa`s. Onze voornaamste bezorgdheid moet juist zijn om hen te helpen zich te organiseren om testrijden, verzet te bieden, hun situatie en hun standpunten bekend temaken, een socialistische bewustzijn te verwerven. Onze belangrijkstetaak is niet ”de lijn uitwerken” om een antwoord te geven op de kleinburgers,maar wel een politiek uit te werken voor de praktijk onder de onderdrukten….”

Maar in 2004 zette de Nationale Leiding van de VERNIEUWDE PVDA, Nadine Rosa Rosso uit de partij. Één van de verwijten naar haar was, dat zij “gauchistisch” verdedigde dat de partij optrad in de “migrantenrellen na het doodschieten van Charki door de politie”. Dit 'gauchisme' was volgens de PVDA, één van de redenen van de 'slechte verkiezingsuitslag'in 1999.
De leiding van de VERNIEUWDE PVDA verklaarde:

”…Het is activisme en avonturisme om tussen te komen in de “rellen”als we geen lijn hebben om binnen te dringen in de milieus van de migrantenjongeren…”

Kris Merckx (van de VERNIEUWDE PVDA) klaagt op 23-07-2005:

'….De zogenaamde ‘oorlog tegen het terrorisme en extremisme’ is …blijkbaar een voorwendsel om linkse, progressieveen democratische organisaties en individuen te ficheren, te bespioneren en hen het gebruik van dedemocratische rechten en vrijheden te ontzeggen. Dit is zeer verontrustend.'

En voor alle duidelijkheid stelt hij:

'De PVDA verwerpt het etiket‘ extremisme’. …Voorstellen doen voor een goedkoper geneesmiddelenbeleid door openbare aanbesteding (kiwimodel),een pleidooi voor het recht op brugpensioenop 55 jaar en jobs voor jongeren, of een vermogensbelasting op de rijkste fortuinen hebben vanuit het oogpunt van de belangen van de massa vande burgers niets met extremisme van doen….'

De 'oorlog tegen het terrorisme en extremisme'is IN FEITE de oorlog van de geglobaliseerde kapitalistenKLASSE tegen iedereen die door zijn of haar daden, onthullende analyses of door het verwerven van erkende leiderspositie of erkende voorhoede-positie inradikale massastrijd de belangen of zelfs het VOORTBESTAAN van het kapitalisme in gevaar brengen.
Zo werden de partizanen in de tweede wereldoorlog in de 'pers'of in de 'mededelingen van de overheid', ook bestempeld als terroristen. De wet van 1886 veroordeelde stakingsleiders eigenlijk ook als 'terroristen', ook degene die door zijn of haar analyse voorhoedeinzichten wist binnen te brengen bij betogers of stakers. Zo werdendie wetten gebruikt om D' Orazio te veroordelen als een 'terrorist'….Dit probeert men nu bij Abu JahJAh…
Zo heeft Kris Merckx dus gelijk…: Een organisatie, als de VERNIEUWDE PVDA (2004), die de inzet van de klassestrijd NIET meer richt tegen het omverwerpen van het kapitalisme maar eerder op een hervorming van het kapitalisme, kan inderdaad nog moeilijk als 'extremistisch' bestempeld worden door de kapitalisten.
Hoe kan het dat een communistische organisatie opgericht als reactie tegenover het revisionisme in de 'valse' communistische partij nu is geëvolueerd in een richting die zij TOEN in 1971 bij de oprichting van AMADA, maar ook in 1979 met de stichting van de PVDA, nog bestreed?

Er zijn dan ook communisten die zich nu menen te moeten groeperen in weer NIEUWE communistische organisaties (in Frankrijk, maar ook in Nederland zie je zoiets) als reactie op en ter veroordeling van 'het revisionisme in de bestaande marxistisch-leninistische organisaties.
Voor hen leidt het REVISIONISME, in de betreffende zich nog altijd marxistisch-leninistisch noemende organisaties naar (weliswaar in verkiezingen soms goed scorende maar toch…) REFORMISTISCHE partijen.
Het voorbeeld van de SP van Nederland wordt dan aangehaald.

Voorsommige van OORSPRONG OOIT nog communistische, zich OOIT NOG op hetmarxisme-leninisme beroepende organisaties, hebben de in verkiezingen goed scorende 'linkse' organisaties (zoals de SP), een aantal eigenschappen die zij zeker moeten overnemen om als 'communistische organisatie van de 21eeeuw' zich te kunnen ontwikkelen.
Men moet de commentaren van en de interviews met PVDA-voorman Dirk Van Duppen en nationaal PVDA-kader Peter Mertens maar eens lezen…!

Voor mij is het duidelijk:
Er moet een diskussie komen tussen alles wat zich communist noemt, zich zegt te baseren op het 'wetenschappelijk socialisme' (zoals het marxisme werd genoemd toen Marx nog leefde en wat men het marxisme-leninisme is gaan noemen na de dood van Lenin).
Een diskussie die moet
leiden naar … 'Wat Te Doen' (zoals een bekend werk van Lenin getiteld is)
Een OPENLIJKE diskussie tussen mij en (kaders of de leiding van ) de PartijVan De Arbeid, bijvoorbeeld in de kolommen van Solidair of/en Marxistische Studies is blijkbaar niet mogelijk.
Elke poging van mij hiertoe botst op een muur van angstig stilzwijgen, kleinburgerlijke schrik voor gezichtsverlies of gekrenkte ego…. bij die 'communistische kaders van de VERNIEUWDE PVDA', zoals Boudewijn Deckers, Peter Mertens, Herwig Lerouge, Jo Cottenier, Peter Franssen, David Pestiau en anderen.
Een verdoken 'persoonlijke' diskussie met individuele militanten of/en kaders zou zijn doel voorbij schieten door wrevel wegens'antistatutair', 'deloyaal' gedrag. Het zou dan ook op onbegrip stuitten van velen.
Dus blijft er niet veel over dan… het zelf SCHRIJVEN en verspreiden van zo'n 'Wat Te Doen'.
Hierbij zit in bijlage[1] een aanzet, een begin of een aanzet, van wat uiteindelijk toch een boek gaat zijn als alles uitgeschreven is. Het
kan misschien 'triggeren' tot een diskussie, het kan anderen op ideeën brengen… en anders is het gewoon een aankondiging van iets wat hoe dan ook zal gebeuren.

Groeten


Mijn bespreking van de reacties in volgend artikel.


[1] Deze “bijlage” zal ik ook nog wel publiceren (wellicht in de vorm van verschillende opeenvolgende artikels), Paul Vermeer. Mijn weblog is eigenlijk de voorstudie tot zo’n boek met de werktitel “Wat Te Doen”.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Beste

Als communist moet je weten dat theorie en praktijk hand in hand gaan. Ik wordt in mijn politiek werk dagelijks geconfronteerd met dit feit: Hoe breng je anno 2008 het communisme binnen bij de arbeiders. Als partij zijn we al jaren volop aan het leren hoe we dat moeten doen, en dit met vallen en opstaan. Ik denk de we de laatste jaren op dat punt wat vooruitgang hebben geboekt: "soepeler naar buiten, meer marxistisch-leninistisch naar binnen." We hebben op dat punt al wat gezag opgebouwd. Maar het blijft moeilijk. We kunnen iedereen gebruiken die zich daar de kop op wilt breken.
Jij bekritiseerd de partij en argumenteert dat ze niet meer communistisch is op basis van citaten uit populaire brochures en Solidair. Maar dan vraag ik mij af op basis van welke praktijk doe je dat? Hoeveel arbeiders of zelfs intellectuelen heb jij in de jaren sinds je ontslag reeds kunnen organiseren op basis van jouw invulling van hoe een communistische partij moet werken?
Voor zover als ik weet of ervaar of kan opmaken uit je mail sta je op het punt van de praktijk nergens. En dat is voor mij toch een belangrijk criterium of ik je schrijfsels ernstig neem of niet. Sorry, maar ik vindt het dan arrogant van je dat je "Een OPENLIJKE diskussie tussen mij en (kaders of de leiding van ) de PartijVan De Arbeid" vraagt. Ik ben er zeker van dat je een gesprek kunt hebben met iemand van de partij die daartoe het best geplaatst is in de hoop dat je je plaats IN DE PARTIJ terug opneemt en je je in de PRAKTIJK van de opbouw van een (echte) communistische partij kunt storten, met al de fundamentele discussies die daaruit voort komen.
Ik kan best antwoorden op je opmerkingen in je mail maar doe dat hier niet. De hoofdreden daarvoor heb ik al uitgelegd. Ik zal je tekst in bijlage ook niet becommentarieren omdat ik prioriteit geef aan mijn eigen communistisch werk.

groetjes

Anoniem zei

Beste kameraad,

Ik zou, als ik jou was, niet zo vlug oordelen. Na zondag zou ik de teksten van het 8e Congres eens grondig doornemen.

De essentie komt hierop neer: de PVDA moet een brede, populaire arbeiderspartij worden waar de arbeiders zich thuis voelen. Ik werd al lid in de jaren 70, maar daarvan is nog altijd geen sprake. Verre van. Dat moet ons onszelf in vraag doen stellen. Iemand die het marxisme-leninisme beleeft als een godsdienst en alle dagen luid roept "Revolutie, revolutie" volgens de zeer juiste opvattingen van "De partij van de revolutie" - dat boek blijft absoluut onze basis en de auteur ervan ligt aan de basis van de huidige vernieuwing met zijn kritiek op de periode "Resist" - maar geen mensen kan organiseren in een volkse arbeiderspartij past volgens mij absoluut het m-l niet toe. Als onze werking met het kiwi-model dat wel kan - hoe reformistisch het model zelf ook is - denk ik dat dat meer m-l is. Lenin was niet tegen reformistsiche eisen. De vraag is wat je ermee doet, waar je ermee naartoe gaat. Je kan er de voorhoede van de arbeidersbeweging mee aantrekken, ze in de partij organiseren en ze vormen in het m-l. Pas met een voldoend sterke m-l organisatie kan je de klassenstrijd in de juiste richting ontwikkelen. Twee jaar hebben we vooral "De linkse Stroming" bestudeerd om onze band met de massa te versterken (tegen het gauchisme in de partij).

Naar binnen toe blijven we zoals vroeger; marxistisch-leninistsch en revolutionair. In de vorming studeren we nog alijd dezelfde werken, ook "De partij vande revolutie". Maar we passen onze taktiek aan om een brede arbeiderspartij te kunnen worden. We gaan geen discussies meer aan over het communisme met arbeiders die zich daar nog niet voor interesseren en daardoor van ons weglopen. Dat laatste moeten we echt vermijden. We zijn niet opgewassen tegen de enorme invloed van het anti-communisme op de massa om daar rechtstreeks en frontaal tegen in te gaan. Zo bouw je geen brede arbeiderspartij op, door zoveel arbeiders weg te jagen. (Vandaar ook het weglaten van de hamer en de sikkel. Dit zijn taktische kwesties die het doel van de partij niet raken.) Alleen langs een lange omweg kunnen we de grote massa voor onze politiek van de revolutie winnen. Die moet de communisten als positief kunnen ervaren in haar strijd voor een beter leven. Alleen zo kunnen we het communisme voor de grote massa weer op de kaart zetten. We moeten ons met de arbeiders zoveel mogelijk verbinden door te strijden voor hun reformistische eisen en voor oplossingen van hun kleine en grote poblemen. Een andere weg is er niet. De werking in Zelzate is een goed voorbeeld.

Er is op het Congres lang en breed gediscusieerd, bijvoorbeeld over de zin "de vakbonden omarmen". Jij zal het daar zeer moeilijk mee hebben veronderstel ik. En ook jouw standpunten - zoals ik ze vermoed - zijn in de discussie aan bod gekomen. Maar ze werden tenslotte weerlegd door de grote meerderheid. We zullen nooit met Cortebeeck of De Leeuw in hetzelfde bed slapen, maar zonder de werking van revolutionairen in de vakbonden en bepaalde compromissen ermee, kunnen we de massa nooit tot de revolutie brengen.

Ik zou ons toch niet te vlug veroordelen. Echt niet. De vernieuwing vraagt echt wel heel aandachtige studie om er een juist oordeel over te vellen.Denk toch niet dat wij allemaal zomeer naïvelingen zijn die zich om de neus laten leiden door een leiding van verraders van het m-l. Het marxisme-leninisme heeft als ideologie het dialectisch materialisme. Het vraagt dus veel dialectiek en veel materialisme. Het is een methode van denken. Het zijn geen revolutionaire slogans die altijd dezelfde blijven in alle omstandigheden. Waar staan we met het m-l na 40 jaar in de wereld? Zo goed als nergens. Er moet dus nog veel geanalyseerd en nagedacht worden. Ikzelf ben echt overtuigd dat ons 8e Congres dat wel degelijk gedaan heeft. We zijn wel degelijk overtuigd dat de SP in Nederland en Die Linke in Duisland opportunistisch zijn hoor. Die weg gaan we zeker niet op, hoewel we van hen ook kunnen leren.

Met kameraadschappelijke groeten.