zondag 29 juni 2008

INHOUD mei 2008: de artikels in archief mei 2008

1. Burgerij toen: “psychopaat!” Nu: ”Trouw gebleven aan idealen”
In verband met alle bilans en analyses die worden gemaakt over mei ’68 blijkt dat de burgerij met verbazing en schrik het ontstaan waarnam, in Europa, van nieuwe en hernieuwde communistische organisaties: “de maoïsten !” Sommige organisaties, of toch hun woordvoerders die toen aan de wieg stonden toen van die “nieuwe” marxistische organisaties stellen de burgerij nu gerust. Kris Merckx, die de burgerij in ’75 nog probeerde te interneren, mag nu ongestoord het reformisme prediken dat Ludo Martens nog bij hem bestreedt in 1968.
Dit zal ik aantonen, waarbij ik gebruik zal maken van de volgende tekst waar van ik in het kader van dit artikel (hier te lezen) nu grote stukken zet. Hierin bestrijdt Ludo Martens o.a. opvattingen en standpunten die NU door kaders zoals Boudewijn Deckers, Peter Franssen en Herwig Lerouge worden ingenomen.

Het gaat om Marxistische Studies no 29,1996,
“ Omtrent enkele aspecten van de strijd tegen het revisionisme”, Ludo Martens (tekst volledig te downloaden op marx.be).
2. Wat was `mei `68'?(deel 1)
Een journalist van wat normaal een "burgerlijke" krant wordt genoemd (Mia Doornaert in De Standaard in de Weekend-katern van 3-4 mei 2008)maakt een vergelijkbaar bilan/analyse van "mei 68" als de woordvoerder van een organisatie , onstaan uit die opstandige periode(Kris Merckx van de PVDA van België in DEZELFDE Standaard). De betreffende organisatie en de betreffende woordvoerder zouden vroeger in de kolommen van die krant uitgescholden worden als "maoïstische secte", relschoppers, psychisch gestoorden….
Nu die woordvoerder (en zijn organisatie) teruggekeerd zijn tot de reformistische school, wordt het hem toegestaan ongeveer een bilan/analyse te geven van mei 68 die in feite niet veel verschilt van die van de "burgerij.
Hun analyses verschillen slechts licht. Mia Doornaert spreekt niet van “socialisme” omdat zij géén radikaliserende jongeren wil recupereren in een uiteindelijk reformistische organisatie:
-
'mei 68'is een term die een aantal jaren van protest en radikalisering bij vooral jongeren dekt. Het resultaat zijn groepen die zich blijven engageren voor revolutionaire veranderingen. Dit blijkt uiteindelijk sectair, dogmatisch en onrealistisch te zijn.
- Een ander resultaat van al dat massaprotest waren hervormingen en verbeteringen die nu nog verworvenheden zijn. Revolutie en massageweld zijn nu uit de tijd. We moeten werken/mobiliseren voor graduele verbeteringen en hervormingen. Dat is de weg naar een mogelijk socialisme.
(Vergelijk zelf Mia Doornaert en Kris Merckx hier in dit artikel)
3. Wat was mei '68? (deel 2)
Kris Merckx citeren uit de Standaard en daar conclusies aan verbinden, is dat vooringenomen? OK, laten we eens zien welk bilan enkele nationale kaders van de PVDA maken op hun eigen website. Van die twee kaders is er één, Herwig Lerouge, die er zeker zolang bij is als Kris Merckx.
Solidair.org 29 april 2008, "Mei 68 maakte een einde aan een autoritaire samenleving", David Pestieau en Julien Versteegh interviewen Herwig Lerouge, nationaal kader van de huidige PVDA en medeoprichter van AMADA die "de voorloper van de PVDA wordt genoemd". Lees en vergelijk zelf in dit artikel.
4. Wat was mei '68? (deel 3)
Enkele conclusies die de “nieuwe” revolutionairen in 1968 trokken:
De voorhoede-elementen van de arbeidersklasse moeten zich organiseren in een revolutionaire voorhoede-organisatie. Intelectuelen en andere mensen afkomstig van de burgerij en kleinburgerij die wellicht vroeger dan veel voorhoede-elementen binnen de arbeidersklasse, tot dit besef zijn gekomen en willen bijdragen in de uitbouw van de voorhoede-organisatie van de arbeidersklasse MOETEN zich persoonlijk INTEGREREN IN DE ARBEIDERSKLASSE.
We kunnen dit lezen in enkele stukken uit "Een kwarteeuw mei '68", (EPO) dat nu nog altijd "aanbevolen lectuur" is en te koop op de website van de PVDA.

Deze bilanpunten zeker altijd verdedigd en benadrukt door voormalig voorzitter van de PVDA, Ludo Martens, verdwijnen naar de achtergrond, worden met vage bewoordingen "omschreven" als men er niet onderuit kan komen om ze te vermelden, door de leiding van de sinds 2004 “vernieuwde” PVDA. Bij de nieuwere en jongere leden en kaders van de PVDA worden ze door de “oudere” kaders, uit hun collectief bewustzijn gehouden.
Eén voorbeeld van mede-oprichtende kaders van AMADA en de PVDA die wellicht nooit zijn burgerlijk nationalistische en zelfs anti-communistische opvattingen heeft afgelegd is Boudewijn Deckers. Zo staken bepaalde opportunistische opvattingen OPNIEUW de kop op in de PVDA. Boudewijn Deckers kon zo perfect hierbij “aansluiten” om zijn regelrecht revisionistische lijn in de PVDA te ontwikkelen. (lees meer hier in dit artikel)

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Een mei '68ger.
Verzonken of verheven(hoe je het bekijkt)in een ideaal.
Naïef maar niet simpel.
De strijd moet gestreden worden.
Hieronder plak ik er een
stukje dat al als commentaar diende.Ik geloof in verband met consumptie.
Er is leven na de dood zei de oude man.Zo mag ik hopen denk ik dan.
Al was het maar voor de toekomst.


Ik hoop dat de meeste mensen vinden dat de rijken moeten betalen.
Dat solidariteit verder reikt dan wat er in hun portemonnee zit en op hun bord ligt.
Dat eenheid betekent ecologisch en duurzaam?
De koopkrachteuro gebruikt word om duurzaam te leven.
Zodanig dat ons kinderen nog wat koopkracht, energie en grondstoffen overhouden.
Deze aardbol nog een plek van rust en overvloed kan zijn.
De energie die we kopen niet nutteloos verbrand word in automotoren.( Bv in de file naar de kust.)
Veel van onze leefgewoontes maken ons en de nakomelingen alle dagen armer.
Dat is mijn solidariteit.
Daaraan denken;vooral naar leven.
De kracht is te koop.
Willen is een eerste stap om “rijker”te worden.

Leo

Nico: zei

Dag Leo, je plaatste een reactie op mijn weblog. Ik neem de vrijheid om hierop dan weer te reageren.
Je schreef:
” Een mei '68ger.
Verzonken of verheven(hoe je het bekijkt)in een ideaal.
Naïef maar niet simpel.
De strijd moet gestreden worden.
Hieronder plak ik er een
stukje dat al als commentaar diende.Ik geloof in verband met consumptie.
Er is leven na de dood zei de oude man.Zo mag ik hopen denk ik dan.
Al was het maar voor de toekomst.”

Hiervan maak ik dat de strijd voor revolutie gevoerd moet worden ook al ben je niet zeker dat je het zelf nog zal memaken. Dan is het voor “het leven na jou dood”, maw bijvoorbeeld je kinderen of de jongeren in het algemeen.

”…Ik hoop dat de meeste mensen vinden dat de rijken moeten betalen.
Dat solidariteit verder reikt dan wat er in hun portemonnee zit en op hun bord ligt…”

Ik vind niet dat in de eerste plaats de rijken moeen betalen, al ben ik voor een inkomensherverdeling en tegen uitzonderlijk hoge salarissen, alleen maar omdat je zo “omgekocht wordt” om de economische politiek van de grote aandeelhouders (dus de echte bezitters van de produktiemiddelen uit te voeren.
Ik vind dat in de eerste plaats (en als oplossing voor de grootste problemen en tegenstellingen in de wereld) de huidige bezitters van de produktie(waarvan jij dan kan KOPEN als je tenminste genoeg KOOPRACHT heb), van de produktiemiddelen, van de distributie, van de technologie ONTEIGEND moeten worden.

“…Dat eenheid betekent ecologisch en duurzaam?
De koopkrachteuro gebruikt word om duurzaam te leven.
Zodanig dat ons kinderen nog wat koopkracht, energie en grondstoffen overhouden.
Deze aardbol nog een plek van rust en overvloed kan zijn.
De energie die we kopen niet nutteloos verbrand word in automotoren.( Bv in de file naar de kust.)
Veel van onze leefgewoontes maken ons en de nakomelingen alle dagen armer…”

Hier refereer je naar de produktiewijze. Doordat dit een kapitalistische produktiewijze is en wél de hoogste vorm van “wareneconomie”, wordt er geproduceerd om doormiddel van de uitbuiting van de arbeidskracht via de VERKOOP van WAREN, MEERWAARDE te realiseren. Er wordt geproduceerd voor een KOOPKRACHTIGE vraag, en dus NIET voor een maatschappelijke BEHOEFTE. Zo is de maatschappelijke behoefte tot mobiliteit “opgelost” door de produktie van TE KOPEN, -als je het geld ervoor hebt – personenautos.
In een socialistische planeconomie die gepland produceert naargelang de waargenomen BEHOEFTE (waar de wareneconomie –produktie voor koopkrachtige vraag - zal uitdoven, zal de individueel te kopen personenautos “gereconverteerd” worden in allerlei oplossingen die de behoefte mobiliteit zullen invullen. De maatschappelijke behoefte van bewuste burgers lig dan in duurzame, veilige en goede mobiliteit, want de voetganger-burger zal veilig zijn voor de burger die zich op dat moment sneller en verder wil verplaatsen.
Dit om maar te zeggen dat de knoop ligt in de aard van produktiewijze: dus voor echte ecologische duurzame gezonde produkten moet de kapitalistische produktiewijze verdwijnen en plaats maken voor een communistische produktiewijze (via “overgang” van de socialistische planeconomie)
Gaat er dan helemaal geen produktie van personenautos zijn? Wie weet zullen er nog personenautos gemaakt worden (duurzaam, veilig en efficient en daarom NIET sportief supersnel) die dan “als daar de behoeft voor is” gehuurd kunnen worden of ter beschikking staan via de cooperatief of de wijk waar je woont. Want het zal niet meer nodig zijn individueel een personenauto TE BEZITTEN.

Voila, dit zijn mijn standpunten die ik meen te kunnen ontwikkelen op basis van toepassing, zo goed mogelijk, van “wetenschappelijk socialisme “ oftewel het “marxisme”.

Groeten, Nico