Boudewijn wil geen openlijke diskussie over zijn standpunt
In februari 2004 schreef Boudewijn een artikel in Solidair dat in feite een samenvatting was van zijn artikel in Marxistische Studies no 64, october-december 2003:
Ik reageerde (toen in 2004 dus) met een mail die ik stuurde naar de hoofdredacteur van Solidair, de redactie van Solidair en zo indirect aan Boudwijn zelf. Ik dacht dat een diskussie in Solidair wel heel goed zou kunnen zijn. (In feite zegt Herwig Lerouge pas in 2007 “Het debat over
Hieronder een korte uitwisseling van emails.
Mijn email:…
Date: Mon, 16 Feb 2004 10:11: 41 +0000
To: d.pestieau@solidair.org, marx.studies@marx.be,redactie@solidair.org
China
Een artikel over het socialisme in
-nav een concreet voorbeeld van het bestaande socialisme, de mensen enthousiast te maken over het alternatief voor het kapitalisme
-duidelijk aangeven hoe de opbouw van het socialisme verloopt
-de problemen en tegenstellingen die er kunnen zijn
-een evaluatie over hoe een zusterpartij het doet, in een geest van kritiek en zelfkritiek, wederzijds respekt maar met een scherpe analyse over de strijd tussen twee lijnen die men vaststelt. Dit met het doel om kameraadschappelijke steun te geven aan een zusterpartij
Dit alles om er zelf van te leren.
Dat deed Ludo Martens in 1989. Hij nam de verantwoordelijkheid op zich om de lijn in het hoofdartikel van de week ervoor toen mei-juni '89 ("Een bloederig drama in
Hiervan wordt afstand genomen door Boudewijn.
"In 1989, na de gebeurtenissen van Tien An Men, hadden we indruk dat het kapitalisme tamelijk wild om zich heen greep en het hoofdaspect dreigde te worden in
Op de heel essentiële vraag "
Je leert MEER over de ontwikkelingen van de standpunten van de CCP en een analyse ervan uit de OUDE artikels van Ludo Martens zoveel jaren geleden…..
Boudewijn gaat alleen af op zijn indrukken, actuele statistische gegevens en de antwoorden die hij persoonlijk kreeg in
"Je kunt de politiek van de CPC niet begrijpen en de verwezenlijkingen niet naar waarde schatten als je deze werkelijkheid niet voor ogen houdt ", schrijft hij.
De economische politiek van de CCP NU is gebaseerd op een analyse van de CCP, of toch van bepaalde kaders in de jaren 1978- begin jaren '80. Die analyses zijn beschikbaar. Daarin geven ze aan wat zij zien als wetmatigheden onder het socialisme en hoe hun besluiten (volgens hun) marxistisch te verantwoorden zijn.
Het is DAARVAN dat Boudewijn had moeten vertrekken. Ik stuur hierbij in bijlage de conclusies van een studie van een aantal economisten uit de CCP gemaakt in opdracht van de CCP. Daarin staat bv in hoeverre zij zich baseren op de studie van het marxisme, o.a. de verhandelingen van Stalin in "Economic Problems of Socialism in the
Nu die studie van Stalin is heel pertinent. Ik denk dat die te gebruiken is als wetenschappelijke analyse, als referentie, over de wetmatigheden van het socialisme. In die conclusies geven de Chinese communisten aan hoe ZIJ die analyse interpreteren en concreet willen toepassen in de Chinese situatie: bv over de werking van de waardewet en markteconomisme en hun mogelijkheden en beperkingen in een socialistische planeconomie.
Volgens mij kun je de politiek van de CPC niet begrijpen en de verwezenlijkingen niet naar waarde schatten als je deze studie niet gedaan hebt. (de theorie als geconcentreerde directe ervaring, lees hierover "Over de practijk" van Mao, een tekst die hij schreef TEGEN het dogmatisme en empirisme in de CCP)
Ik zou ook willen verwijzen naar studies van Hinton over het effect van de hervormingen op de landbouw.
De standpunten van Boudewijn geven voedsel aan de standpunten van de burgerij dat China het bewijs is dat om te "moderniseren" de socialistische "oplossingen" - de onefficiënte werking van een socialistische planeconomie met staatsbedrijven - falen en dat privatiseringen en het privé-bezit van productiemiddelen en de loonarbeid die leidt naar privé-toeëigening van meerwaarde hiervoor moet ingevoerd worden.
"Volgens de CPC is de hervorming van de staatsbedrijven globaal gezien voltooid. Het grootste deel is geprivatiseerd. De zowat 15.000 grote bedrijven die volgens onze gesprekpartners nog in staatshanden zijn, zijn nu gesaneerd. Voor het eerst hebben die bedrijven WINST gemaakt, wat de staat een veel ruimere armslag geeft." Is er nu sprake van staatskapitalisme of nog steeds van socialisme? Is het een volstrekt correcte maatregel ter opbouw van het socialisme, of zit er opportunisme is die eventueel het socialisme later in gevaar
Daar moeten we het dan nu mee doen…..
In attachment zat het hoofdstuk “Conclusions” uit het boek :
Published by the Foreign Languages Press,
Distributed by
Mijn mail werd blijkbaar doorgegeven aan Boudewijn:
|-----Oorspronkelijk bericht-----
|Van: Solidair(e) [mailto:solidaire@solidaire.org]
|Verzonden: maandag 16 februari 2004 11:35
|Aan: David Pestieau; Boudewijn Deckers
|Onderwerp: FW: aan Boudewijn D. nav artikel over Socialisme in China
|
|------ Forwarded Message
|From: "N…" …..hotmail.com
|Date: Mon, 16 Feb 2004 10:11: 41 +0000
|To: d.pestieau@solidair.org, marx.studies@marx.be,
|redactie@solidair.org
|Subject: aan Boudewijn D. nav artikel over Socialisme in China
Boudewijn reageert dan, niet vanuit Solidair of in de vorm van een antwoord op een lezersmail. Nee, hij prefereert een persoonlijke reactie te doen, ver weg van diskussie of strijd tussen twee lijnen.
From : B. Deckers <….@brutele.be>
Sent :
To : Nico <…..@hotmail.com>
CC : "'Solidair(e)'"
Subject : RE: aan Boudewijn D. nav artikel over Socialisme in
Beste Nico,
Ik heb nu totaal geen tijd om op al uw opmerkingen ten gronde in te gaan.
Een opmerking of vraag grondig beantwoorden kan aardig meer tijd vergen dan het maken van de opmerking zelf ...
Vijftien jaar geleden waren we volop in het begin van de anti-communistische campagne. Vandaag blijven een vijftal landen zich verder op het communisme beroepen. Vandaag is de hoofdvraag die naar het herstel van de eenheid van de communistische wereldbeweging, over de zeer vele meningsverschillen heen.
Vandaag is het nodig ons grondig te hoeden voor dogmatische benaderingen, zeker van andere KP's en van die 5 socialistische landen van de Derde Wereld - die elk een eigen weg uittekenen naar het socialisme. De feiten zijn dat China zich niet tot de chaos ontwikkeld heeft die wij (ik ook) met het PB en CC vreesden, in '89. Ludo Martens merkte ons al op, na ons bezoek van 1996, dat we té linkse en eenzijdige evaluaties maakten toen (we spraken te rap van "herstel van het kapitalisme"), niet vertrekkende van de spectaculaire realisaties. Terwijl het revisionisme in de Sovjet Unie bv gepaard is gegaan met een snelle en continue achteruitgang op economisch vlak, met een groeiende demobilisatie en demotivatie van de bevolking, stellen we in China al 20 jaar het omgekeerde vast. Hij oordeelde dat de realitiet ons dwong te erkennen dat de zaken complexer zijn ... We hoeden ons dus best voor te snelle conclusies.
Waar jij echter vandaan haalt dat ik in het artikel in MS zou afstand nemen van het neerslaan van de contrarevolutionaire beweging van Tienanmen is mij totaal duister. Bij mijn weten wordt dat niet behandeld in het artikel-interview. Wees gerust: wij hebben nogmaals in China herhaald dat we het toenmalige optreden van de regering onomwonden steunden en zullen blijven steunen.
De Chinese KP herhaalt vandaag ook niet de analyses die zij maakte in het begin van de hervorming. Zij zeggen vandaag dat zij de weg die de Sovjet Unie gevolgd heeft niet toepasbaar achten op China. Er zijn duidelijk ook standpunten in de CCP die vinden dat Stalin daarin trouwens belangrijke fouten heeft gemaakt - maar daarover zijn mij geen publicaties van hen bekend (al weet ik dat ze bestaan, enkel in het chinees). Ik geef aan in MS dat die vraag dus voor ons onbeantwoord blijft...
China absoluut gewenst is, treed ik bij. Dat daar gefundeerde kritieken op de huidige politiek van de CCP zullen uit volgen lijkt mij evident. Dat was echter niet het opzet van dit rapport-interview-artikel. En het hoeft ook niet obigaat dat te zijn.
Ik reageerde dan nog met een mail waarin ik bedankte voor zijn reactie maar waar ik een persoonlijke diskussie uitsloot omdat dat toch geen zoden aan de dijk zou brengen
Beste Boudewijn,
Ik wil daarom van mijn kant, nog even reageren. Weest gerust, ik ben niet van plan een e-mail-polemiek te lanceren. Dus ik verwacht niet een uitgewerkt tegenantwoord.
Maar om een en ander duidelijk te maken: aan de basis van mijn eerste mail lag eigenlijk een subjectief gevoel van teleurstelling en wrevel.
Ik vond persoonlijk, en misschien moet ik eerst nog beter de teksten zelf lezen, dat ik niets nieuws las in jou analyse.
Volgens mij heeft de PVDA nooit gezegd (ik dacht dat ik dat toch nergens gelezen had in de artikels van Ludo) over
Of het PB en of CC TOEN vreesden dat
Toen was ook het standpunt, dacht ik, van de PVDA (of toch van Ludo): we moeten de zaken grondig bestuderen, niet vooringenomen of dogmatisch zijn, we kunnen niet alles ineens weten.
Ik heb toen zelf wat materiaal verzameld en bestudeerd. Zo had ik ooit fotocopies gemaakt van een boek, waarvan jij nu de conclusies heb gekregen (in de vorige bijlage). Dat boek had ik ooit eens geleend van iemand die lid is van de PVDA of daar toch veel contact mee heeft. Dus ik veronderstelde dat het binnen de PVDA, en zeker door mensen die in een officiele delegatie zaten, OP VOORHAND al was bestudeerd. Zo verwachtte ik in de Marxistische Studies een diepgaandere analyse over het socialisme in
Ik meen dat als Ludo vijftien jaar bij het standpunt zou blijven "dat we voorzichtig moeten zijn met onze eigen kritische analyse te stellen tegenover de revolutionairen in een bepaald land", hij nooit die boeken geschreven zou hebben over
Zowel in het dokument van Stalin, en (voorzover ik kan nagaan- want ik heb nog niet zoveel gelezen) in overeenstemming met de standpunten van Marx en Engels, voerden de Chinese communisten opnieuw (want het zou voortijdig afgeschaft zijn) het principe in van arbeidsloon "voor iedereen overeenkomstig met haar of zijn werk".
Ze voeren daarbij principes in van hoeveelheid en kwaliteit van het werk, de intensiteit van het werk, de graad van technische vaardigheid of van geschooldheid en de complexiteit van het werk. Ze voegen (in '86) er aan toe: de mate van bijdrage dat een persoon doet tot de staat, maw de economische resultaten van zijn of haar werk.
Nu heb ik hierover bedenkingen. (in de eerste plaats weliswaar, omdat ik nog onvolledige kennis heb van China EN van het marxisme, dat geef ik toe)
- "voor iedereen overeenkomstig zijn/haar werk", slaat alleen op ARBEIDS-loon (voor die mensen die -ook in de eerste fase van het communisme- leven van de verkoop van hun arbeidskracht en wier werk een deel is van de totale produktie van materiële rijkdom). Schuilt niet het gevaar (en dat zou NU misschien WEL gekend kunnen zijn) voor het toestaan van verrijking van chinese kapitalisten. Is aan hen zo niet toegestaan (word dat ZO niet wettelijk vastgelegd?)dat zij een fors deel van de winst van ( toch deels) HUN bedrijf als persoonlijk inkomen (en dat is dan geen ARBEIDS-loon, dacht ik) houden? Want de economische resultaten waarin HUN bedrijf bijdraagd tot het (weliswaar stijgend) BBP is des te groter naargelang zij, produktiekosten doen dalen (en bijvoorbeeld niet toelaten dat het arbeidsloon van de tewerkgestelde arbeiders te snel stijgt, of dat de produktiviteit van de tewerkgestelde arbeiders fors is gestegen). Schuilt hierin niet heel concreet een gevaar van het doen ontwikkelen van de kapitalisten als klasse? Als dat dan nog GEKOPPELD wordt aan het toelaten van partijlidmaatschap van kapitalisten….. Schijnbaar is het misschien best te rechtvaardigen dat chinese kapitalisten lid mogen worden van de KP, maar staat niet alles in verband met elkaar?
Ik meende dat de PVDA in staat zou moeten zijn om zich een mening te vormen op de marxistische verantwoording van de CCP van hun economische politiek. Stel dat de PVDA vindt dat er marxistisch gezien er geen speld tussen te krijgen is, zou in tweede instantie, bijvoorbeeld tijdens de studiereis door middel van vragen e.d.materiaal verzameld kunnen worden om te zien of hun actuele economische politiek wel in overeenstemming is met hun oorspronkelijke verantwoording. Zo zou de basis gelegd kunnen worden van de kennis van de nog op te richten Communistische Internationale over de wetmatigheden van het socialisme.
Zie dit nu niet allemaal gelijk aan als een persoonlijke kritiek, hé! Ik schets eigenlijk gewoon mijn persoonlijke (en dus subjectieve en dus, geef ik toe, moeilijk te beantwoorden) mening nav het artikel in MS en in Solidair.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten