Ik probeerde reeds lange tijd (ongeveer sinds 2000 -misschien al vroeger, dat kan ik nog nagaan…) INTERN volgens de principes van het democratisch centralisme op geargumenteerde wijze aan te tonen dat er een ontwikkeling was IN de PVDA van een "revisionistische lijn". Via de principes van het democratisch centralisme hield in: de diskussie EERST in de eenheid, als dat niet lukt, een rapport schrijven (met copies voor de leiding van de eenheid waarin je zit) naar het leidingsniveau waar je eenheid onder resorteerd en als dat niet lukt, rapporten naar het hoogste niveau (met copies voor de leiding van je eenheid EN de leden van het leidingsniveau waar je eenheid onder ressorteerd. Dit was statutair dik in orde….
Behalve van instemming van de leden van mijn (cel-)eenheid, heb ik NOOIT een serieus antwoord, of zelfs maar een WEERLEGGING van mijn standpunt gekregen. Ook is er dus aan mijn eenheid of cel nooit serieus antwoord gegeven op rapporten van mij, als lid van dee eenheid. Dit was tenslotten belangrijk om de eenheid tussen de leden VAN mijn eenheid of cel te behouden.
Ik ben dan overgegaan op enkele pogingen(daar zal ik het in ander artikels nog over hebben) van rapporten INTERN doorsturen naar AL de NATIONALE kaders die ik kende (met copiën voor de leden en de leiding van de eenheid waarin ik zat) ging ik over naar iets anders. De enige reactie die ik kreeg van bepaalde kaders was: "Dit mag je niet meer doen, deze manier van werken is tegen de statutaire regels."… Maar geen enkel POLITIEK antwoord, erkenning of zelfs maar een weerlegging.
Ik begon toen, nog altijd mijn partij-activiteiten ontplooiend zoals die werden afgesproken op mijn eenheid, "als bezorgde lezer van Solidair en Marxistische Studies" en onder een alias "Crazy Horse" (over de achtergronden van die keuze voor dat alias zal ik het OOK nog wel eens hebben) "lezersbrieven" en "lezersmails" te sturen. Hierin nam ik standpunten van openlijk bekende kaders die zei innamen in openlijk verschenen artikels in Solidair (en ook in Marxistische Studies) "op de korrel": ik toonde met concrete argumenten uit hun artikels het, zoals ik dat zag, revisionisme bij hen aan. Ik vond dat ik hierbij NIET de statutaire regels voor partijleden overschrad, maar TOCH politieke standpunten kon innemen en verspreiden.
Boudewijn Deckers oordeelde hier later anders over… en een lager plaatselijk kader werd belast om mij uit de partij te zetten. (dit verhaal zal ik OOK nog weleens vertellen) De leden van mijn eenheid hebben het, verbitterd laten afweten. Ze hebben nooit echt ontslag genomen, maar hebben zich niet meer actief laten inschakelen in een nieuwe eenheid.
Maar goed, hieronder een commentaar van mij op een artikel dat Boudewijn Deckers en Tom De Meester schreven in Solidair… over de arbeidersklasse. Inderdaad dezelfde Tom De Meester die nu het PVDA-kader is die de campagne rond de energieprijzen leidt: "Daling van 21% naar 6% BTW op de electriciteitsprijzen"(hierover zullen we het OOK nog wel eens hebben)
Sinds het ontstaan van AMADA en de oprichting van de PVDA is Ludo Martens zowel INTERN (doordat hij verkozen is op congressen) als EXTERN erkend als voorzitter en dus leider van de PVDA. Al zijn verklaringen en publicaties hebben het algemeen aanvaard gezag als officiële partijteksten.
Sinds 1995 is er, voor buitenstaanders toch, een niet zo duidelijke situatie. Ludo is volgens de publikaties van de partij nog altijd verkozen en erkend partijvoorzitter, maar hij leidt niet meer de partij. Dat doet de secretaris-generaal Nadine Rosa Rosso. Tot 2003 stond Ludo Martens nog vermeld op de website als voorzitter van de PVDA.
Op
Mijn standpunt is: als Ludo Martens de partij niet meer leidt, dan is hij IN FEITE AFGEZET als voorzitter. Want de eerste taak van een voorzitter van een communistische partij is DE PARTIJ LEIDEN. [1]
Als er ooit een meerderheid op een congres ingestemd heeft met het standpunt dat erkent "dat Ludo voorzitter is maar niet in de mogelijkheid verkeerd om de partij te leiden wegens andere taken" dan is de meerderheid van de PVDA BEDROGEN door dat deel van de leiding die dat standpunt heeft geformuleerd en erover heeft laten stemmen. Ook al zou Ludo ZELF hebben ingestemd, dan nog betekende dit een FEITELIJKE AFZETTING als voorzitter.
Verschillende argumenten tonen aan dat IN FEITE nu Boudewijn Deckers (benoemd, verkozen, zelf uitgeroepen, achter de coulissen of op nog een andere manier...) voorzitter is van de PVDA. Hij is het die in Solidair het ontslag van Nadine Rosa Rosso argumenteerd en het partij-standpunt weergeeft in de "diametraal tegenovergestelde opvattingen" die binnen de partij werden ingenomen inzake Resist, verkiezingen en verkiezingsallianties.
Als de PVDA de voorzitter krijgt die ze verdient, dan laat de PVDA zich nu het moeras van het revisionisme.in leiden!
Lees maar eens "Welke weg kiest de PVDA na het Resist-avontuur?" van Boudewijn Deckers en Tom De Meester in Solidair van
Hieronder enkele stukken, met daaringevoegd enkele bedenkingen van mij.
"...Bij de discussie over onze verkiezingsnederlaag in 2003, en vooral dan over de verkiezingsalliantie Resist, ontstonden twee diametraal tegenovergestelde opvattingen. Volgens de grote meerderheid van de kaderleden en leden van de PVDA had deze nederlaag vermeden kunnen worden als we de weg van de rectificatie tegen het sektarisme, die we in 1999 insloegen na een andere verkiezingsnederlaag, waren blijven volgen. Die weg had ons bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 niet alleen vijf verkozenen opgeleverd, maar ook een merkbare vooruitgang in een aantal fabrieken en arbeiderswijken...."
BEDENKING: Gemeten in aantal stemmen?
"...Toch werd van die weg afgeweken door in het noorden van het land te kiezen voor een alliantie waarin de arbeiders noch het programma noch de aard van de partij terugvonden: een revolutionaire partij van de gehele arbeidersklasse. ..."
BEDENKING: Welk programma? Een partij voor welke revolutie? "Gehele" arbeidersklasse? Waarover gaat dat?
"...Sinds enkele jaren kende de PVDA een zekere terugval in de grote bedrijven...."
BEDENKING: In aantal stemmen? In aantal bedrijfscellen? In aantal propagandaploegen? Partijleden uit bedrijven die de partij verlaten?
"... "Wij moeten terugkeren naar de bron", zegden onze leden. "Wij moeten de strijd tegen het sektarisme weer opnemen daar waar we ermee gestopt zijn."
Maar volgens de voormalige algemeen secretaris van de PVDA, Nadine Rosa-Rosso, moest het probleem daar helemaal niet worden gezocht. Volgens haar vergiste de PVDA zich al geruime tijd van strategie en legde de partij te veel het accent op het werk in de grote bedrijven en op de klassenstrijd van de arbeiders terwijl er in eerste instantie 'nood' was aan parlementaire verkozenen. ..."
BEDENKING:Wat betekent "meer" of "minder accent op grote bedrijven en op de klassenstrijd van de arbeiders"?
"...Toen ze vaststelde dat ze de meerderheid niet kon overtuigen, koos ze ervoor de politieke en de revolutionaire organisatie van de PVDA van buitenaf uit te bekampen. Een tijdje geleden kondigde zij al "een nieuwe beweging" aan op basis van "een strategie, aangepast aan de 21ste eeuw".
Het platform dat zij zopas uitbracht, vat perfect de oriëntatie samen die zij tevergeefs aan de PVDA wilde opdringen. De tekst probeert leden, sympathisanten en vrienden van de PVDA weg te lokken. Ondanks de schone schijn verwerpt het platform essentiële punten van het marxisme-leninisme.
Wij zullen ons hier beperken tot de bespreking van twee sleutelaspecten van dit platform: zijn pessimisme en defaitisme en zijn verzaken aan de arbeidersklasse en aan de klassenstrijd. ...
"Bewuste arbeiders: verlaat de helse fabriek"
Nadine Rosa-Rosso heeft een heel andere boodschap voor de syndicalisten: "Het bedrijf wordt meer en meer een hels oord waar zelfs denken onmogelijk wordt, waar het werk alsmaar onverbiddelijker afstompt en moreel en fysiek uitput. De arbeidersklasse heeft nood aan zuurstof, frisse lucht. " En verder: "De wereld van de arbeid met zijn syndicalisten en zijn geëngageerde arbeiders, met zijn communisten moet resoluut de fabrieken verlaten"...."
BEDENKING: Hier verzaakt Nadine Rosa Rosso NIET aan de arbeidersklasse, maar geeft zij een bepaalde (weliswaar een te bediskuteren) taak aan de arbeidersklasse. Hierdoor erkent zij in feite (ook al zou dat maar formeel zijn)de revolutionaire rol van de arbeidersklasse. Het kan zijn dat zij een VERKEERDE invulling geeft aan die revolutionaire rol, dat is mogelijk. We kunnen het echter niet weten want Boudewijn onthoudt ons van de tekst zelf . We zijn aangewezen op zijn gekozen vertaalde citaten.
"...Alle bewuste syndicalisten stellen zich vandaag de vraag: hoe kunnen we de vakbond versterken? Hoe kunnen we hem aansporen tot een antikapitalistische lijn? Hoe kunnen we jongeren overtuigen om zich voor de vakbond in te zetten? Hoe bereiden we de toekomstige strijd voor? De fabriekscellen van de PVDA hebben die zorgen ter harte genomen naar aanleiding van de sociale verkiezingen waarvan het impact op de toekomstige klassenstrijd die van de regionale en Europese verkiezingen van 13 juni overstijgt.
Omdat de patroons en de regering alsmaar helsere arbeidssystemen opleggen, dringt het verzet zich op in en vanuit de fabrieken. Eind april hebben de arbeiders van Tupperware in Aalst moeten staken om het recht te verdedigen naar het toilet te gaan. Hun vleugje frisse lucht hebben ze ingeademd aan het piket.
Voor de kleinburgerlijke intellectueel is de fabriek slechts een helse machine, maar voor de arbeiders is ze naast een plaats waar ze hun brood verdienen, de plaats waar ze met fierheid hun vak beoefenen de plaats bij uitstek voor de strijd. De fabriek organiseert, de fabriek verenigt de arbeiders in de meest directe oog-in-oog-confrontatie met de patroons. De fabriek die de gigantische winsten oplevert waarmee de kapitalisten zich verrijken is ook hun achillespees. Wie het kapitalisme écht wil aanvallen moet zich vooral bezighouden met de revolutionaire organisatie van de strijd op dat niveau! ...."
BEDENKING: Voor Boudewijn vallen de bijeengetelde arbeiders ( en hij bedoeld dan nog: in BELGIË!!)in de grote fabrieken samen met DE arbeidersklasse. Maar hij is hier Onmarxistisch: het is niet de groei van de grootte van de fabrieken ( in BELGIË) die de arbeidersklasse doet ontwikkelen. Het is niet dat het afnemen van grote bedrijven (in BELGIË) betekent dat de groei van de arbeidersklasse afneemt. Nee het is de socialisering van de kapitalistische produktie die de arbeidersklasse doet ontwikkelen.
"...Marx was nog maar net overleden of sommigen verwierpen al zijn sleutelidee: de arbeidersklasse is de voorhoede van alle werkers omdat alleen zij rechtstreeks geconfronteerd wordt met de kapitalisten en niets dan voordelen kan hebben door het systeem waarin de productiemiddelen privé-bezit zijn omver te werpen en te vervangen door het socialisme. Alle andere klassen en lagen profiteren tot op zekere hoogte van het kapitalisme. Daardoor zijn zij gevoeliger voor ideeën die het kapitalisme willen hervormen veeleer dan het omver te werpen...... "
BEDENKING:De arbeidersklasse is de revolutionaire klasse in de ontwikkelde kapitalisme omdat het kapitalisme is gebaseerd op het privebezit door de kapitalisten van de produktiemiddelen en de arbeiders zich maar in leven kan houden (door zich een deel van de produktie te verschaffen door KOPEN) door zijn arbeidskracht te verkopen aan de kapitalistenklasse. Hoe meer het kapitalisme zich ontwikkeld, hoe meer de maatschappij gesplitst wordt in maar twee TEGENOVERELKAAR staande klassen: de klasse van kapitalisten en de arbeidersklasse. Er zijn dus steeds MINDER "andere klassen en lagen".
"....De geschiedenis bewijst het: een consequente strijd tegen het kapitalisme is onmogelijk zonder de locomotief van een bewuste arbeidersklasse. Maar dat bewustzijn komt niet zomaar uit de lucht gevallen. Ervaring alleen volstaat niet, de steun van het wetenschappelijk socialisme is noodzakelijk. En zonder een revolutionaire organisatie loopt die richting dood. Dat is precies de bestaansreden van de communistische partij, van de PVDA. Er bestaat niets ergers dan communisten op te roepen "de fabriek te verlaten" terwijl we net op dat niveau een grote achterstand hebben opgelopen. Een achterstand die de laatste jaren nog in de hand werd gewerkt door foute opvattingen.
Weg uit de fabriek, maar waarheen?
Waar moeten de bewuste arbeiders dan hun frisse lucht en hun kracht halen? "De arbeidersklasse en de communisten hebben de dringende verantwoordelijkheid zich open te stellen en beide handen uit te steken naar het progressieve verzet dat zich uit in de antiglobaliseringsbewegingen, in de vredesbeweging. Zij moeten beide handen uitsteken naar de ouders die vechten voor hun verdwenen kinderen, naar de daklozen, naar de verenigingen die zich verzetten tegen discriminatie op basis van geslacht, religie, nationaliteit, homoseksualiteit, handicap, enz", zo zegt het platform.
Geen enkele communist zal de noodzaak ontkennen om zich in deze strijd te engageren. De PVDA heeft dat altijd gedaan en zal dat blijven doen. Maar uit zichzelf staan zijn deze bewegingen, die vaak vooral de kleinburgerij mobiliseren, meer open voor de idee dat het volstaat het kapitalisme te hervormen en dat het niet vernietigd moet worden en vervangen door het socialisme.
In de jaren 1980 waren sommige revolutionairen al onder de indruk van die "grote nieuwe bewegingen" zoals de milieubeweging of het feminisme. Zij ontdekten in die bewegingen een "nieuw revolutionair potentieel" en gaven hun geduldig werk binnen de arbeidersklasse, de fabrieken en de vakbonden op. Door die foute strategie werd de revolutionaire beweging in vele landen nagenoeg geliquideerd. Wij hebben deze liquidatiebeweging bestrreden, anders zou de PVDA nu niet meer bestaan. Vandaag zullen wij hetzelfde doen.
Wordt de arbeidersklasse marginaal?
"De versnelde deïndustrialisering van hele regio's in Europa leidt uiteraard tot een verzwakking van de arbeidersbeweging" zegt het platform. ...
In België is de industriële productie sinds 1991 met 11 procent toegenomen. Die stijging is hoofdzakelijk te wijten aan een stijging van de productiviteit. De industrie heeft dus niets van haar strategische waarde verloren, noch voor de kapitalisten, noch voor de klassenstrijd.
België kent een grote concentratie autofabrieken, hoofdzakelijk in Vlaanderen (Ford, Opel, Volvo,) en in Brussel (VW). Met toeleveringsbedrijven inbegrepen gaat het hier om 100.000 banen.
In talloze bedrijven die een rechtstreekse band hebben met de haven van Antwerpen, werken in totaal 56.400 arbeiders en bedienden. De tien grootste bedrijven stellen 34 procent van het totaal tewerk. Wij zijn nog lang niet in al die bedrijven ingeplant!
België heeft een van de sterkste concentraties chemische industrie ter wereld met in totaal 97.000 arbeiders en bedienden.
De omgeving van de Brusselse luchthaven stelt 35.000 mensen tewerk.
Het aantal bedrijven dat meer dan 1.000 mensen tewerkstelt is verminderd, maar zeggen dat er geen belangrijke industriële concentraties van strategisch belang meer zijn, is onwaar.
Aan de andere kant is de "afzwakking van de arbeidersbeweging" geen gevolg van de "deïndustrialisering" maar van de ideologische verwarring, van het reformisme van vele syndicale leiders en van hun samenwerking met de patroons en de regering. De zuurstof waar de strijdsyndicalisten zoveel nood aan hebben zal er niet komen door de fabrieken te verlaten maar door zich te wapenen met een revolutionair bewustzijn. Die zuurstof kunnen ze slechts ten volle verwerven in de schoot van de enige revolutionaire partij van het land: de PVDA. Ironisch genoeg keert Nadine Rosa-Rosso net die partij de rug toe en wil zij net die partij vandaag van buiten uit verzwakken.
De mensen van de post en het spoor bereiden zich voor om tegen de privatisering van hun bedrijven te vechten. Alle werkende mensen bereiden zich voor om de strijd aan te gaan tegen de antisociale maatregelen van minister Vandenbroucke die hun rechten op pensioen en brugpensioen bedreigen en om te vechten voor betaalbare gezondheidszorgen.
In onze huidige verkiezingscampagne willen wij een bijdrage leveren aan de voorbereiding van deze strijd. Niet alleen door klaarheid te scheppen over die aanvallen en door eisen te formuleren die de mensen eerst stellen en niet de winsten, maar ook door opnieuw de taak op ons te nemen van de voorhoede te organiseren in en rond onze partij. ..."
EINDBEDENKINGEN
De diskussie over welke strategie voor de PVDA wordt verengd tot "we werkten de laatste tijd minder rond de grote fabrieken (in BELGIË}, we moeten weer meer rond de grote fabrieken (in BELGIË) werken. De communistische partij organiseert de voorhoede van de arbeidersklasse en die voorhoede zijn de arbeiders in de grote fabrieken (in BELGIË)."
Dit wordt gelardeerd met grote "marxistische"uitspraken over revolutionaire rol van de arbeidersklasse en opdracht van een werkelijk revolutionaire partij.....
Boudewijn doet dit om elke diskussie over de noodzaak van het uitwerken van EEN PROGRAMMA van de PVDA af te leiden. Want dat vindt Boudewijn niet nodig omdat de fundamentele strategie van een communistische partij overal en voor altijd (en dus ook in BELGIË) toch hetzelfde is, waarna er een formalistische belijdenis wordt gedaan in algemene bewoordiingen over "omverwerpen van kapitalisme, de arbeidersklasse organiseren en socialistische revolutie."
Een eerste taak van een leiding van een communistische partij, of van een organisatie die een communistische partij wil worden of uitbouwen is: een CONCREET PROGRAMMA dat de taak, het doorvoeren van de revolutie zo concreet mogelijk en op basis van een concrete analyse van de ACTUELE toestand van het kapitalisme, bediskussieerd en goedgekeurd door een CONGRES.
Volgens mij (dat meen ik te leren uit de studie van werken van Lenin) moet zo`n programma dus een concrete analise maken van het ACTUELE kapitalisme. Uit die analyse volgt het programma voor de communistische partij. Dit programma stelt de concrete taken van die communistische partij inzake de revolutie(als onderdeel van, of als stap naar de wereldrevolutie) waar zij zich voor verantwoordelijk stelt. Het bestaat uit een uitgewerkte strategie vertrekkend vanaf de situatie in het ACTUELE kapitalisme. Er wordt een concrete klasseanalyse gemaakt om te komen alwéér tot een strategie om de voorhoede van de arbeidersklasse te organiseren en de arbeidersklasse te leiden in het betrekken van de brede volksmassas in het voeren van de revolutie. Er moet dus duidelijk een analyse gemaakt worden WELKE revolutie de communistische partij als taak op zich neemt om te voeren (als stap naar of als onderdeel van de uiteindelijke wereldrevolutie) en een analise van de SAMENSTELLING en de STAND VAN ONTWIKKELING van de arbeidersklasse (of dat DEEL van de arbeidersklasse in dat gebied waar de revolutie zal gevoerd worden) die het zich als taak zal moeten stellen om die revolutie aan te voeren. Het gebied zal zo groot mogelijk zijn en bepaald worden door de concrete, actuele ontwikkeling van het kapitalisme, naar zo`n groot mogelijke binnenlandse markt met één munt, één wetgeving, één staat, overeenkomend met de vereisten van de kapitalisten van de meest toonaangevende grote monopolies.
Boudewijn (en dus de PVDA, want hij is eigenlijk onuitgesproken "voorzitter-omdat-de verkozen-voorzitter-in-de onmogelijkheid-is-om-de-partij-te-leiden")zegt in feite:"De arbeidersklasse dat zijn fabrieksarbeiders uit de grote fabrieken" (en stilzwijgend begrenst hij dat nog:...van BELGIË!!!)." We moeten daar zijn met fabriekscellen en propagandaploegen..."om wat? Om vooral de klassenstrijd van de arbeiders te blijven richten op "hun"patroons en "de "fabriek?" Om te laten zien dat het verkiezingsprogramma van de PVDA overeenkomt met de directe verzuchtingen van "de fabrieksarbeider"? Om het inzicht binnen te brengen (door propaganda en diskussie), dat de klassestrijd van de arbeiders in de grote fabrieken voor hun verzuchtingen, het best wordt verwoord in de (verkiezings-) programmapunten van de PVDA waardoor de klassestrijd van de fabrieksarbeiders "een politiek karakter krijgt" (in navolging van de economisten)?
De arbeidersklasse wordt in feite verengt tot "de arbeiders in de grote fabrieken"(in BELGIË), de kapitalistenklasse wordt verengd tot "de patroons"(wat zijn dat eigenlijk?). De politieke strijd om de macht tot "de strijd tegen de paarse (BELGISCHE) regering".
"De arbeidersklasse is de voorhoede van alle werkers...." Vertaal dat eens in het Engels: de working class is de vanguard of all workers. En je ziet gelijk het gewauwel van Boudewijn.
Hij maakt een mengeling van het feit dat de arbeidersklasse de revolutionaire klasse is en van het feit dat de voorhoede van de arbeidersklasse in de communistische partij wordt georganiseerd. Hij verengd weer... tot de grenzen van België. Want DAAR is er een (grotendeels) steeds kunstmatiger wordend onderscheid BINNEN de arbeidersklasse tussen "arbeiders" en "bedienden".
Boudewijn Deckers, en daarmee de leiding van de PVDA, maakt een analyse die Lenin in 1894 al bestreed....... in "Wat zijn de "volksvrienden"en hoe bestrijden zij de sociaal-democraten?"
De ontwikkeling van het kapitalisme bestaat NIET uit een ontwikkeling naar (steeds meer en steeds groter wordende) grote FABRIEKEN. De ontwikkeling van het kapitalisme bestaat uit een steeds verdere socialisering van de produktie, met o.a. de ontwikkeling naar MONOPOLIES.... En dat kan samengaan met een AFNAME van zichtbare aanwezigheid van grote fabrieken, een fysische AFNAME van de grootte van de fabrieken, of de AFNAME van fysieke aanwezigheid van het totale produktieproces op bepaalde plaatsen en dus zelfs met een AFNAME van industriele activiteit op een bepaalde plaats, of een stagnatie van groei van BBP van een bepaald land. Deze afname van groei of afname van grote fabrieken hebben NIETS te maken met verkleining van de arbeidersklasse, of "marginalisering"van de arbeidersklasse zoals Boudewijn dat noemt. Dus omgekeerd is een nog steeds bestaan van grote fabrieken of een nog steeds aanwezige groei van BNP of industriele activiteit GEEN bewijs dat er("voorlopig zo lang die indicatoren nog groeien"???!) er nog een arbeidersklasse in België is
Hoe verder het kapitalisme zich ontwikkeld hoe meer ook de arbeidersklasse zich ontwikkeld.
Daarbij is het zo dat de aangroei van de arbeidersklasse (ook niet op een bepaalde plaats, bijvoorbeeld BELGIË) NIET afhangt van de daar al dan niet aanwezige grote fabrieken. De arbeidersklasse groeit aan omdat er meer en meer mensen, verplicht zijnde om te kunnen overleven, hun arbeidskracht verkopend omdat de produktiemiddelen toegeigend zijn door de kapitalisten, worden ingeschakeld in de produktie van WAREN. Het kapitalisme maakt van alles een waar en betrekt steeds meer van het TOTALE maatschappelijk gebeuren in de produktie van waren.(OPM: daarin ligt de kern van de zogenaamde "privatiseringen")
Hoe komt het dat het revisionisme (trouw beleiden aan het marxisme maar het marxisme een metafysisch-idealistische inhoud gevend) zich zo sterk ontwikkeld in de PVDA?
Hoe komt het dat, ondanks de vele individuele partijleden die menen dat zij de revolutie trouw blijven binnen de PVDA, toch het gevaar groeit van de ontwikkeling tot een reformistische partij?
U kunt een copie vragen bij het Nationaal Secretariaat van de PVDA of de redactie van Solidair.
Vorm een mening hierover en deel die mee aan de PVDA zelf.
[1] In de realiteit was dat blijkbaar al zo, omdat(maar dat wist ik TOEN nog niet) Ludo zelf al wegens het voelen opkomen van Alzheimer, wist dat hij niet meer de verantwoordelijkheid op zich kon nemen van de DAGELIJKSE LEIDING van een communistische partij, met alle verantwoordelijkheden die dat met zich meebrengt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten