De arbeidersklasse(1): voor Boudewijn Deckers, hét doelpubliek in verkiezingen

Op Solidair.org, dinsdag, 8 juni 2004:Boudewijn Deckers, dan nog BENOEMD (niet op een congres verkozen) Algemeen Secretaris van de Partij van de Arbeid schrijf het artikel:

"De PVDA en deelnemen aan de verkiezingen - De verkiezingscampagne loopt ten einde. Waarom doet een communistische partij zoals de PVDA daaraan mee? Hopen we op een verkozene? Wat kan deze campagne ons opbrengen? Welke plaats hebben de verkiezingen in het leven en het werk van de PVDA?"

Het begin van het artikel(zie hieronder) verraadt gelijk de rol die Boudewijn Deckers toebedeelt aan partijleden die als arbeiders werken in een groot bedrijf. Het verraadt ook de rol die hij "de arbeidersklasse" toebedeelt: "potentieel kiespubliek" waar stemmen voor de PVDA te reonselen zijn. Een partijlid moet vooral het IMAGO of PROFIEL van de PVDA uitdragen en dus bijna per definitie OPENLIJK zijn:

"Louis, een kameraad die bij Volvo werkt, vertelt hoe de verkiezingscampagne aan de poort van zijn fabriek verloopt. De PVDA deelde er een pamflet uit over onze eis voor 1% belasting op de grote fortuinen. De arbeiders lezen het aandachtig, leveren hun commentaar en geven het pamflet aan elkaar door. "Wat ze zeggen, is waar, ook al is het soms een beetje radicaal." De reacties zijn heel positief, vooral als Louis de kans krijgt te antwoorden op de vragen die het pamflet oproept. De discussie gaat over belastingen, flexibiliteit, het gehate plan van Vandenbroucke voor het optrekken van de pensioenleeftijd "Ik heb nog maar zelden een pamflet gezien dat zo goed gelezen wordt door de collega's", zegt Louis. Verschillende arbeiders zeggen hem: "Ik denk dat de PVDA deze keer mijn stem krijgt"
Heel wat leden en sympathisanten van de PVDA hebben dezelfde ervaring in de fabrieken, aan de stempellokalen, in de wijken, in de medische groepspraktijken. Bij de vorige verkiezingen was ons programma "tegen de oorlog" voor arbeiders vaak ver van hun bed. Ze hadden niet de indruk dat de PVDA hun zorgen en problemen deelde. Deze keer slaat ons programma wel aan. "

Deze VOORAF ingenomen opvatting (de arbeidersklasse als potentieel kiespubliek aan wie het IMAGO, het PROFIEL, het radikaal HERVORMINGS-VERKIEZINGS-PROGRAMMA van de PVDA moet worden gepropageerd) licht aan de basis van zijn "marxistische" analyse over de arbeidersklasse, haar rol in een ander artikel.
Op Solidair.org, 19 mei 2004, schreef Boudewijn Deckers samen met Tom De Meester (en zo werd Tom door "de leraar" opgeleid inzake toepsssen van het revisionisme): "Welke weg kiest de PVDA na het Resist-avontuur? Bij de discussie over onze verkiezingsnederlaag in 2003, en vooral dan over de verkiezingsalliantie Resist, ontstonden twee diametraal tegenovergestelde opvattingen."

In dit artikel worden "twee opvattingen"over de arbeidersklasse en de rol van de arbeidersklasse "tegenover elkaar gesteld" op basis van een voor Boudewijn Deckers essentieel bilan: het bilan van"de verkiezingsnederlaag 2003". Dus een als "slecht" (wat "slecht" is, is hier een subjectief idee in Boudewijns hoofd) beoordeelde uitslag bij VERKIEZINGEN, wordt gecatalogeerd als een "nederlaag" voor de PVDA. Boudewijn Deckers was altijd no. 2 in AMADA en in de PVDA, stond mee aan de wieg van AMADA en gold IN de PVDA als een "autoriteit"op het vlak van "het marxisme" (maar ja, zo werd Kautsky ook altijd gezien voordat Lenin hem van zijn voetstuk haalde..).
Het idealisme dat hij dus ten toonspreidt is dus héél bewust en héél doordacht. Hij wil de PVDA, met al haar partijmilitanten, die lid geworden omdat zij hun individueel revolutionair engagement wilden bundelen binnen een revolutionaire partij, én met dié leden en simpatisanten die in de PVDA de woordvoerder zien, de aanklager (in de vorm van hun VERKOZEN vertegenwoordigers) van hun problemen, hun armoede, hun hoge schulden, hun gezondheidskosten, vooral één houden. Dit is voor Boudewijn Deckers de beste garantie om de PVDA om te vormen van een revolutionaire partij naar een reformistische partij die stemmen haalt bij verkiezingen. Tegelijkertijd leidt hij nieuwe kaders voor de PVDA op in de "nieuwe" vorm van marxistische analyse. Hij ontdekte zo Peter Mertens, hij nam zo Tom De Meester onder zijn arm.
De "twee opvattingen" over de arbeidersklasse worden door Boudewijn Deckers uit het niets geschapen, door Nadine Rosa Rosso, zijn afgezette voorgangster, een bepaalde opvatting in de mond te leggen (op basis van door hém uitgezochte en héél beperkte citaten), waartegenover hij dan de "juiste" en "marxistische" opvatting kan stellen.
Hij geeft ook Peter Mertens de nodige "brandstof" om ZIJN uitgewerkte analyse te schrijven (In principe is de analyse van Peter Mertens dus IDENTIEK aan die van Boudewijn) in de Marxistische Studies No. 72, 29 oktober 2006, verschenen bij EPO, “De arbeidersklasse in het tijdperk van de transnationale onderneming”[1]
We zullen nu analyseren in hoeverre het Boudewijn Deckers is gelukt het gif van het revisionisme te verspreiden in de PVDA. We zullen er aan het einde proberen wat "antigif" tegenover te stellen.
We zullen wat betreft de rol die voorhoede-elementen van de arbeiderklasse kunnen en moeten spelen, hoe zij kunnen werken aan de uitbouw van een massa-strijd-organisatie van de arbeiders ons baseren op een "bilan" dat de PVDA zelf maakte, of liet maken: "De Slag om de Mijnen -Het syndicale werkboek van Jan Grauwels en Luc Cieters", Hugo Franssen EPO 1988. (Later zullen we hiervoor ook "Sta op", van Roberto D'Orazio en "Over mijn klasse" -ik denk dat het zou heet- van Jan Cap ter hand nemen en het boek "De Fabriek" waarin o.a. een aantal partijmilitanten van de PVDA hun verhaal doen hoe zij het "naar de arbeidersklasse gaan" ooit hebben opgevat).
Zo hoop ik ook voor vroegere medemilitanten duidelijk te maken dat door Boudewijn Deckers er een “toets in de practijk” gefabriceerd wordt op basis van VOORAF INGENOMEN OPVATTINGEN:
Een slechte verkiezingsuitslag is grotendeels een “toets in de practijk” dat de manier van actief bezig zijn rond het propageren van het PROFIEL dat de PVDA wil hebben als “communistische partij van de 21e eeuw” niet goed is.
De “ toets in de practijk” bewijst dat de manier waarop de PVDA “terug gaat naar de arbeidersklasse” zoals wordt geïllustreerd door “Louis” de juiste manier is.

Ik ga dieper in op het artikel van Boudewijn Deckers en Tom De Meester in het volgend artikel.

---

[1] Ik heb bijna een analyse van het werkje van Peter Mertens voltooid op dit weblog: Anti-Mertens. U kunt hier doorklikken naar het eerste artikel van die reeks en onderaan ieder artikel doorklikken naar het volgende.